ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Η ερµηνεία του Συµβόλου της Πίστεως

«Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν» - Το όνοµα του Χριστού

Έχοντας ολοκληρώσει, αγαπητοί µου, την ερµηνεία του 1ου άρθρου του Συµβόλου της Πίστεως, που αναφέρεται στον Θεό Πατέρα, εισερχόµαστε σήµερα στο επόµενο άρθρο, που αφορά στο 2ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, µε το οποίο οµολογούµε την πίστη της Εκκλησίας µας «και εις ένα Κύριον, Ιησούν, Χριστόν». Πριν εισέλθουµε στη Θεολογική προσέγγιση του Κυρίου, ως τέλειου Θεού και τέλειου ανθρώπου, είναι απαραίτητο να σταθούµε στις τρεις αυτές λέξεις, µε τις οποίες αρχικώς προσδιορίζεται: Κύριος, Ιησούς, Χριστός.

Η λέξη «Κύριος», την εποχή του Χριστού, ήταν επενδυµένη µε ιδιαίτερη δυναµική και φορτισµένη µε ιδιότητες και εξουσίες που οι Ρωµαίοι αυτοκράτορες διεκδικούσαν και απέδιδαν στον εαυτό τους. Σήµαινε τον ηγέτη, που ήταν προικισµένος µε θεία εξουσία και δύναµη και είχε σταλεί από τον Θεό να κυβερνήσει τον κόσµο. Οι Χριστιανοί, από τη στιγµή που οµολόγησαν πίστη στον Χριστό, απέδωσαν σε Εκείνον την ιδιότητα του Κυρίου, του φορέα, δηλ. της Θεϊκής εξουσίας και αρνήθηκαν να την αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του αυτοκράτορα. Οι Χριστιανοί, πλέον, πιστεύουν ότι Εκείνος είναι ο κυρίαρχος του κόσµου, ο εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου, ο κυβερνήτης του νοητού σκάφους της Εκκλησίας. Αυτή τους η πίστη είχε ως αποτέλεσµα να ξεσπάσουν εναντίον τους οι απηνείς διωγµοί των πρώτων αιώνων της Εκκλησιαστικής ιστορίας, που ανέδειξαν αναρίθµητα πλήθη Αγίων Μαρτύρων.

Το όνοµα «Ιησούς» ήταν ένα κοινό εβραϊκό όνοµα, το οποίο στην Παλαιά ∆ιαθήκη αποδίδεται σε πρόσωπα εντεταλµένα από τον Θεό να διαδραµατίσουν σπουδαίο ρόλο στην σωτηρία του Ισραηλιτικού λαού. Στο πρόσωπο του Κυρίου, όµως, το όνοµα «Ιησούς», συνδυασµένο µε το δεύτερο όνοµα «Χριστός», λαµβάνει ύψιστες πνευµατικές διαστάσεις, καθώς Τον καθιστά τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσµου από την φθορά του θανάτου και την αιχµαλωσία της αµαρτίας. «Χριστός» σηµαίνει «Κεχρισµένος», ο απεσταλµένος και αναµενόµενος Μεσσίας. Ο Χριστός ήταν η προσδοκία των εθνών, κάτι που φαίνεται καθαρά στην Παλαιά ∆ιαθήκη. Ο λαός προετοιµαζόταν επί αιώνες για την έλευσή του, ζούσε µε την προσµονή του. Γι’ αυτό µπορεί κανείς να εντοπίσει τριακόσιες, περίπου, Μεσσιανικές προφητείες, που αποκαλύπτουν αυτή την προσδοκία, µετουσιώνουν τον πόθο και προσφέρουν την βάση για τον υπολογισµό του χρόνου που θα έφθανε στη γη ο Μεσσίας Χριστός. Την αποκάλυψη της Μεσσιανικότητας του Χριστού έκανε ο αγγελιοφόρος Αρχάγγελος του Θεού στον έκπληκτο Ιωσήφ: «και καλέσεις το όνοµα αυτού Ιησούν. Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αµαρτιών αυτών».

Ιησούς Χριστός! Όλος ο κόσµος, προ και µετά Χριστόν, περιπλέκεται γύρω από αυτό το όνοµα. Η ίδια η ιστορία σηµατοδοτείται και προσδιορίζεται χρονικά από αυτό το όνοµα, που µακαρίζεται από τους Αγίους: «Τί είναι µακαριότερο; Τί ευδαιµονέστερο; Τί γλυκύτερο υπάρχει από το να µελετά κανείς πάντοτε το ένδοξο και τερπνό και πολυπόθητο όνοµα του Ιησού Χριστού, διά του οποίου ό,τι κι αν ζητήσει κανείς από τον Πατέρα και απ’ Αυτόν τον Ίδιο, το λαµβάνει; Ποια έννοια και ενθύµηση είναι πιο χαρούµενη και πιο Θεία από την ενθύµηση του σωτηρίου και Θεοπρεπούς και φοβερού ονόµατος του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, του υπέρ παν όνοµα ονόµατος, εις το οποίο κάµπτουν και θα κάµψουν το γόνυ τα επουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια;».

«Τούτο το όνοµα έγινε η σύνθεση όλων των ύψιστων ιδανικών του κόσµου. Η ελευθερία, ο λόγος, η αγάπη, η πίστη, η εργατικότητα, όλα αυτά βρίσκονται σε ένα όνοµα: Χριστός. Τούτο το όνοµα έγινε και σύµβολο και προστάτης κάθε ανώτερου νοήµατος, κάθε ευγενικού αισθήµατος, κάθε καλής προσπάθειας που υπηρετεί το γενικό καλό. Τούτο το όνοµα είναι η προφητεία, που ακόµα δεν έχει πραγµατοποιηθεί, η προφητεία κάθε ιδανικού. Όλα τα ιδανικά στον κόσµο θα πραγµατοποιηθούν. Τούτο σηµαίνει το όνοµα Χριστός».

Το όνοµα του Χριστού γνώρισε και γνωρίζει την απόλυτη δόξα, όσο και την µεγίστη απαξίωση. Υµνολογείται, αλλά και βλασφηµείται. Λατρεύεται, αλλά και διασύρεται. Το όνοµα του Χριστού δε δικαιολογεί πολέµους, διακρίσεις, σχίσµατα, υποκρισία κρυµµένη πίσω από παραπετάσµατα υποκριτικής ευσέβειας Πολλοί το καπηλεύτηκαν για να εξυπηρετήσουν δικούς τους άνοµους σκοπούς, πολλοί το διακωµωδούν, µέσα από φθαρµένους και παρηκµασµένους διαύλους της τέχνης. Όλοι µας, όµως, το θρυµµατίζουµε όταν επιλέγουµε την ζωή της αµαρτίας, όντας Χριστιανοί.

Όλα αυτά δείχνουν την απόλυτη ταπείνωση και µακροθυµία του Χριστού, αλλά και την τεράστια ευθύνη όλων όσοι επικαλούµαστε το όνοµά του. Γι’ αυτό αδελφοί µου, να γνωρίζουµε ότι η µεγαλύτερη τιµή του ονόµατος του Χριστού είναι να αγαπούµε καρδιακά, να λατρεύουµε εµπειρικά τον Ιησού και να κάνουµε το όνοµά του αναπνοή της ψυχής µας µέσω της προσευχής. ΑΜΗΝ!