Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Των εν Κρήτη 10 Μαρτύρων, Ναούμ, Νήφωνος επισκ.
07:00        Όρθρος - Θ. Λειτουργία (Εκκλησιασμός Σχολείων)
17:00        Εσπερινός
19:00        Μεγάλες Βασιλικές Ώρες Χριστουγέννων - Όρθρος - Θεία Λειτουργία

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Ευγενίας οσιομάρτ., Βασίλας και Αχαϊκού μαρτύρων
06:30        Θεία Κοινωνία για τους εργαζόμενους
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία
17:00        Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός Χριστουγέννων χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικονήσου κ.κ. Ιωσήφ

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
04:45        Όρθρος Χριστουγέννων - Α΄ Θεία Λειτουργία Μ. Βασιλείου
08:30        Β΄ Θεία Λειτουργία. Θα ψάλλει η πολυφωνική χορωδία του Ναού μας υπό τη Διεύθυνση του κ. Θέμη Σερμιέ

ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Σύναξις Θεοτόκου
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία
17:00        Εσπερινός

ΤΡΙΤΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Στεφάνου Πρωτομάρτυρος, Θεοδώρου του Γραπτού
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία
17:00        Εσπερινός

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Των εν Νικομηδεία Δισμυρίων Μαρτ., Δημοσθένους
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός

ΠΕΜΠΤΗ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
14.000 Αγ. νηπίων υπό του Ηρώδου αναιρεθέντων
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Ανυσίας οσιομ., Φιλεταίρου μάρτ., Λέοντος οσίου
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Μελάνης οσ. Ρωμαίας, Ζωτικού ορφανοτρόφου
07:30        Όρθρος- Θεία Λειτουργία
17:00        Πανηγυρικός Εσπερινός εορτής Μεγάλου Βασιλείου
23:45        Υποδοχή του νέου έτους - Δοξολογία - Κοπή Βασιλόπιτας

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Βασιλείου Μεγάλου
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία Μ. Βασιλείου - Κοπή Βασιλόπιτας
(Δε θα τελεσθεί Β΄ Θεία Λειτουργία)

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Σιλβέστρου Ρώμης, Σεραφείμ Σαρώφ
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός

ΤΡΙΤΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Μαλαχίου πρ., Γορδίου μ., Ακακίου οσ., Θωμαΐδος οσ.
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Σύναξις 70 Αποστόλων, Θεοκτίστου οσ.
07:30        Όρθρος
17:00        Εσπερινός - Όρθρος και Ώρες Θεοφανείων

ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Θεοπέμπτου μ., Θεωνά μ., Δομνίνης, Συγκλητικής οσίων
07:00        Εσπερινός Θεοφανείων - Θεία Λειτουργία Μ. Βασιλείου - Μέγας Αγιασμός
(Δεν τελείται Εσπερινός)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
06:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία - Μέγας Αγιασμός
17:00        Πανηγυρικός Εσπερινός εορτής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Σύναξις Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία. Θα ψάλλει ο Μουσουργός κ. Διαμαντής Μαυραγάννης με τη χορωδία του
17:00        Εσπερινός

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Γεωργίου Χοζεβίτου, Παρθένας μ.
07:30        Όρθρος - Θεία Λειτουργία
(Δε θα τελεσθεί Β΄ Θεία Λειτουργία)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Γιατί εγεννήθη ο Χριστός
Μία, μόλις, εβδομάδα μάς χωρίζει, αδελφοί μου, από το μέγιστο ιστορικό και Θεολογικό γεγονός της Ενανθρωπίσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, τα Χριστούγεννα της Εκκλησίας. Όλη η λειτουργική και υμνολογική ατμόσφαιρα των ημερών δρομολογεί τη σκέψη και τις καρδιές μας στην υποδοχή του υπερφυούς αυτού γεγονότος, που συνιστά την εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού στην ανθρωπότητα και την αναγέννηση της ελπίδας στο πρόσωπο του Χριστού.
Την ίδια στιγμή και ο κόσμος ετοιμάζεται να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, μ’ ένα τρόπο, όμως, που δείχνει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει κατανοήσει το μέγεθος και το περιεχόμενο των όσων πρόκειται να εορτάσουμε. Το πνεύμα του κόσμου επενδύει τα Χριστούγεννα με ένα εφήμερο εορταστικό περιτύλιγμα, με σκοπό να απαλλάξει, για λίγο, τους ανθρώπους από την τετριμμένη καθημερινότητα, περιορίζοντας την εορτή σε μία συγκεκριμένη ημέρα. Το πνεύμα της Εκκλησίας μάς καλεί, όμως, να διεισδύσουμε στα ενδότερα της εορτής, να την προσεγγίσουμε με τρόπο πνευματικό και να την βιώσουμε, αφού πρώτα συνειδητοποιήσουμε τον λόγο της Γεννήσεως του Χριστού. Αυτός ο λόγος, όταν γίνει αντιληπτός, είναι ικανός να μετατρέψει τη ζωή μας σε διαρκή γιορτή, να κάνει Χριστούγεννα την κάθε μας ημέρα.
Γιατί ο λόγος της ενανθρώπισης του Υιού και Λόγου του Θεού είναι η σωτηρία του κόσμου, η θέωση του ανθρώπου. Το αποκάλυψε ο Ίδιος κηρύσσοντας την σωτηρία του Ζακχαίου: ήλθε ο Υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός. Το διεκήρυξε ο Απόστολος των εθνών Παύλος, ευγνωμονώντας τον Θεό για το έλεός Του: Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι. «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι πράγματι ο Σωτήρας μας, γιατί μόνος Αυτός ένωσε στην Υπόστασή Του, την Υπόσταση του Θεού Λόγου, την Θεία και ανθρώπινη φύση, ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως και έτσι, ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, έσωσε την βαριά άρρωστη ανθρώπινη φύση και μάς χάρισε την αιώνια ζωή».
Μόνο που η σωτηρία της ψυχής από τον ρύπο της αμαρτίας και η αποκατάστασή της στο παραδείσιο προπτωτικό κάλλος δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται. Δεν προσφέρεται, με τρόπο μαγικό, αλλά κατακτάται με αγώνα πνευματικό. Με την ταπεινή αγάπη του Ιωάννου, με τη δύναμη της πίστης του Πέτρου, με τον ζήλο της αφοσίωσης του Ιακώβου, με την θαυμαστή διάκριση της Θεοτόκου. Κυρίως, όμως και πρωτίστως, με την βίωση της μετανοίας του Παύλου. Άλλωστε, στο πλαίσιο της σωτηριώδους αποστολής Του, ο Χριστός ήλθε στη γη καλέσαι αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.
Θα επιμείνουμε στο γεγονός της μετανοίας γιατί νιώθουμε ότι είναι η διήκουσα έννοια της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής. Θεωρούμε ότι γύρω της περιπλέκεται όλο το σύστημα της εν Χριστώ ζωής, ενώ πάνω της νοηματοδοτούνται και οικοδομούνται οι αρχές της σωτηρίας, για την οποία επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών. Άραγε, είναι οι αρετές, πρωτίστως ή μήπως η μετάνοια που θα μάς καταστήσει μετόχους της ευεργετικής, ως προς τη σωτηρία μας, ελεύσεως του Χριστού στον κόσμο; Θεωρούμε ότι οι αρετές απογυμνώνονται και αποστεώνονται όταν δεν είναι καρπός έμπονης και διαρκούς μετανοίας, καθώς κινδυνεύουν να κυλιστούν στον πειρασμό της αυτοδικαίωσης και της δήθεν πνευματικής αυτάρκειας. Έτσι, από τρόποι σωτηρίας εκπίπτουν σε παγίδες απωλείας. Πιστεύουμε ότι ταπείνωση χωρίς μετάνοια είναι θεατρινισμός, ελεημοσύνη χωρίς μετάνοια είναι εγωπαθής αυτοπροβολή, νηστεία χωρίς μετάνοια είναι ξερός και ανούσιος θρησκευτικός τύπος, προσευχή χωρίς μετάνοια είναι περιττός διαλογισμός, κοινωνική αλληλεγγύη χωρίς μετάνοια είναι συμβατικός κοινωνικός ακτιβισμός, παρθενία χωρίς μετάνοια είναι συμπλεγματική μειονεξία, αγάπη δίχως μετάνοια είναι μεγαλόστομο θεώρημα. Ο δρόμος για τη σωτηρία είναι χαραγμένος πάνω στα ίχνη της μετανοίας του εις εαυτόν ελθόντος τελώνου, του συσταυρωθέντος ληστού, του ένδακρυ Πέτρου.
Ο Χριστός, αδελφοί μου, γεννιέται και πάλι για να κηρύξει κήρυγμα μετανοίας και ν’ ανοίξει δρόμους σωτηρίας. Γεννιέται για να ξαναχαρίσει την ελπίδα και την αισιοδοξία σ’ ένα κόσμο που αναζητά σανίδα σωτηρίας, για να βγει από το τέλμα που τον οδήγησαν τραγικές επιλογές, που μετέβαλαν δραματικά τους δείκτες, όχι της οικονομίας του, αλλά της Θεοειδούς υπόστασής του. Γεννιέται για να θυμίσει ότι η επιστροφή στη δική Του ζωή, που ξεχάσαμε, λοιδορήσαμε, υποτιμήσαμε, περιφρονήσαμε, είναι ικανή να μετριάσει τον πόνο, να ειρηνεύσει τις καρδιές, να κάνει την αγάπη τρόπο ζωής, να εμπνεύσει για την πνευματική αντίσταση που μπορεί να εδραιώσει την ανάκαμψη. Και αυτή η επάνοδος, η νέα Γέννηση, η Θεία επίσκεψη είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η Εκκλησία μάς καλεί να πανηγυρίσουμε σαν άλλοι ποιμένες, να δοξολογήσουμε σαν άλλοι άγγελοι, να γονατίσουμε, με ευγνωμοσύνη, σαν άλλοι μάγοι μπροστά στον Ήλιο της Δικαιοσύνης.
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Οι Προπάτορες του Κυρίου
Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων, η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μάς καλεί σήμερα να τιμήσουμε την μνήμη όλων των κατά σάρκα προγόνων και προπατόρων του Κυρίου, ανδρών και γυναικών, τα ονόματα των οποίων θα ακούσουμε αναλυτικά στην Ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής, προ της Γεννήσεως του Χριστού.
Πρόκειται για ανθρώπους που, ενώ έζησαν στην προ Χριστού μακραίωνη περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, στον κόσμο του νόμου και όχι της χάριτος, είχαν προσανατολισμένη την ζωή τους στην προοπτική της ελεύσεως του Σωτήρα, βιώνοντας, με τον τρόπο αυτό, ζωή εν Χριστώ, προ Χριστού. Πρόκειται για ανθρώπους που βίωσαν την προσωπική τους δικαίωση και την επιβεβαίωση της πίστης τους με την Γέννηση, την Σταύρωση και την εκ νεκρών Ανάσταση του αναγγελμένου από τον Θεό Σωτήρα, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρξαν απλά στην ιστορία, όπως τα αναρίθμητα πλήθη των ανθρώπων που πέρασαν απ’ αυτή τη γη. Το πέρασμά τους έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιστορία και στην μνήμη της Εκκλησίας, γιατί έζησαν προσδοκώντας τον μεγάλο Αναμενόμενο. «Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να υπάρχεις και στο να ζεις. Πολλοί άνθρωποι υπάρχουν. Λίγοι, όμως, πραγματικά ζουν. Μόνο εκείνοι που ευχαριστούνται στις εντολές Του και αγαλλιούν στην πραγματοποίηση του θελήματός Του θα περάσουν πέρα από την απλή ύπαρξη και θα βρουν την πραγματική ζωή…».
Ο εορτασμός της μνήμης των Αγίων Προπατόρων και η διάσωση των ονομάτων τους από τις Ευαγγελικές περικοπές των ημερών δεν είναι τυχαία γεγονότα. Γίνονται, πρωτίστως, για να καταδειχθεί η ιστορικότητα του προσώπου του Χριστού και για να γίνει αποδεκτό, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι «ο Ιησούς, όντας Υιός του Θεού, έχει έλθει «εν σαρκί», ως πραγματική ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή η διαβεβαίωση ήταν άκρως σημαντική στον καιρό των Αποστόλων και στις πρώτες Χριστιανικές γενιές, γιατί, άσχετα με ό,τι συμβαίνει σήμερα, ο πειρασμός της πρώιμης περιόδου του Χριστιανισμού δεν ήταν η άρνηση της Θεότητος του Ιησού, αλλά η άρνηση της πραγματικής και αυθεντικής Του ανθρωπότητας».
Οι Άγιοι Προπάτορες τιμώνται, επίσης, για να καταδειχθεί η εκπλήρωση των επαγγελιών και υποσχέσεων του Θεού προς τον Αβραάμ, ότι ο Σωτήρας θα προέλθει από το δικό του γένος και προς τον Δαυίδ ότι ο Χριστός θα καθίσει πάνω στον δικό του θρόνο και θα βασιλεύσει σε μια βασιλεία που δεν θα έχει τέλος.
Αυτό, όμως, που ιδιαίτερα πρέπει να προσεχθεί στο σημείο αυτό είναι ότι ο Θεός εκπληρώνει τις υποσχέσεις του, παρά το γεγονός ότι ο λαός Του δεν παραμένει πάντα πιστός. Ανάμεσα στους Προπάτορες, από τους οποίους προήλθε, κατ’ άνθρωπον, ο Χριστός, «υπάρχουν και αμαρτωλοί και ειδωλολάτρες. Με μια λέξη, ο Ιησούς δεν προέρχεται μόνο από δικαίους και αγίους, αλλά και από πονηρούς και αμαρτωλούς».
Κορυφαίο παράδειγμα ο Δαυίδ, ο οποίος υπέπεσε σε πλήθη μεγάλων αμαρτιών και, εντούτοις, κατέχει κορυφαία θέση μεταξύ των Αγίων Προπατόρων. Η στάση αυτή του Ιησού είναι καθοριστική για την στάση της Εκκλησίας, διαχρονικά, έναντι της αμαρτίας και των αμαρτωλών, όλων μας δηλ. Ο Χριστός και η Εκκλησία Του στηλιτεύουν την αμαρτία και καλούν όλους να αγωνιζόμαστε για την απαλλαγή από τα δεσμά της. Την ίδια, όμως, στιγμή δέχεται την μετάνοια των αμαρτωλών, δεν κλείνει τις θύρες της καρδιάς του σε εκείνους που, ναι μεν αμαρτάνουν, αλλά, αυτοκατακρινόμενοι και μετανοούντες, αναζητούν την χάρη και το έλεος του Θεού. Από τέτοιους ανθρώπους, από τους μετανοημένους αμαρτωλούς, μπορούν να προέλθουν δοχεία αγιότητος σαν κι αυτά των Αγίων Προπατόρων, που εορτάζουμε σήμερα και είθε πάντα να λειτουργούν ως υποδείγματα πίστεως και μετανοίας για όλους μας. ΑΜΗΝ!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Αγίου Ιερομάρτυρος Σεραφέιμ Επισκόπου Φαναρίου
Το μήνυμα των Νεομαρτύρων
Τρεις ιδιαίτερα λαοφιλείς Αγίους προβάλει η Εκκλησία μας σήμερα, αδελφοί μου. Την Αγία Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, τον Όσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό και τον Άγιο Νέο Ιερομάρτυρα Σεραφείμ, Επίσκοπο Φαναρίου. Επιλέξαμε ν’ ασχοληθούμε με τον τρίτο, με καταγωγή από τα Άγραφα της Θεσσαλικής γης και να αντλήσουμε τα μηνύματα που εκπέμπει ο βίος του.
Ο Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα, στην καρδιά της τουρκικής σκλαβιάς και της ισλαμικής θηριωδίας και ανατράφηκε σε ευλαβή Χριστιανική οικογένεια, επιδεικνύοντας εξαιρετική επίδοση στην μελέτη των Αγίων Γραφών. Νέος στην ηλικία έγινε μοναχός στο Μοναστήρι της Παναγίας Κορώνης και γρήγορα εισήλθε στους τάξεις του ιερού Κλήρου χειροτονούμενος Πρεσβύτερος. Αργότερα εξελέγη Επίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου και εργάστηκε με ζήλο για την προκοπή του ποιμνίου του και την επικράτηση της ειρήνης στην περιοχή του. Παρ’ όλα αυτά, όμως, οι Τούρκοι τον συνέλαβαν το 1601, με την κατηγορία της συμμετοχής στην εξέγερση που είχε οργανώσει στην περιοχή ο Μητροπολίτης Λαρίσης Διονύσιος, ο επονομαζόμενος «φιλόσοφος» ή «σκυλόσοφος». Τον υπέβαλαν σε φρικτά μαρτύρια, τα οποία υπέμεινε αγόγγυστα, έως ότου δέχθηκε τον μαρτυρικό θάνατο για την αγάπη του Χριστού, αρνούμενος να αρνηθεί την πίστη του για να σώσει τη ζωή του. Η Τιμία Κάρα του φυλάσσεται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό της Καρδίτσας και είναι πηγή ιαμάτων και ευλογιών για τον πιστό λαό του Θεού.
Ο Άγιος Σεραφείμ ανήκει στην λαμπρή χορεία των Νεομαρτύρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι γιατί μαρτύρησαν κατά την περίοδο μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως και μέχρι την Εθνική μας Παλιγγενεσία, από τα χέρια των τούρκων. Ήταν η περίοδος κατά την οποία οι κατακτητές εξαπέλυαν απηνείς διωγμούς κατά των Χριστιανών, που ήταν προϊόν της μισαλλοδοξίας τους, αλλά και του σκληρότατου θρησκευτικού τους φανατισμού. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής έθεσαν σε εφαρμογή το σατανικό σχέδιο των βίαιων εξισλαμισμών, προκειμένου να αλλοιώσουν την εθνική συνείδηση των σκλαβωμένων Ελλήνων, βασικό συστατικό της οποίας υπήρξε ανέκαθεν και είναι η Ορθόδοξη πίστη. Το κύμα των εξισλαμισμών ανέκοψε το νέφος των Αγίων Νεομαρτύρων, το μαρτυρικό τέλος των οποίων λειτούργησε αφυπνιστικά για τους ταλαιπωρημένους και τρομοκρατημένους Έλληνες, δυνάμωσε την Ορθόδοξη πίστη τους και οδήγησε, τελικά, τα τουρκικά σχέδια σε ναυάγιο και αποτυχία.
Θα επισημάνουμε, εξ αφορμής της μνήμης του Νεομάρτυρος Αγίου Σεραφείμ, τρία σημεία σχετικά με το μήνυμα που περνά σε όλους μας το παράδειγμα των Νεομαρτύρων. Το πρώτο είναι ότι οι Νεομάρτυρες, όπως και όλοι οι Μάρτυρες της πίστεως, διαχρονικά, είναι υπόδειγμα υπομονής στις θλίψεις και τις δοκιμασίες για όλους μας. Υπέστησαν πλείστες όσες στερήσεις, εξευτελισμούς, βασανισμούς και τον θάνατο ακόμα για την αγάπη του Χριστού, χωρίς γογγυσμό. Αντιθέτως, έβλεπαν ότι, διά των θλίψεων και των δοκιμασιών, η χάρις του Θεού επεσκίαζε τη ζωή τους και τους προσέφερε πνευματική προοπτική και αναψυχή πολύ ανώτερη και ποιοτικότερη απ’ ό,τι η πρόσκαιρη και μάταιη αυτή ζωή. Οι θλίψεις και οι δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας είναι ένα σχολείο, όπου οι μεγάλες αρετές αποκτώνται και οι μεγάλοι χαρακτήρες διαπλάθονται.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι οι Νεομάρτυρες θα μάς καταστήσουν αναπολόγητους ενώπιον του Θεού, εν ημέρα κρίσεως, αν δε διαφυλάξουμε την Ορθόδοξη πίστη μας ζωντανή και ακμαία, σε μια εποχή που δε μάς διώκει κανείς. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγάλος, καθώς οι Χριστιανοί χαλαρώσαμε στην εποχή μας, αφήσαμε την πίστη στο περιθώριο της ζωής, την μετατρέψαμε σε φολκλορικό στοιχείο της παράδοσής μας, ξεχνώντας ότι αληθινή πίστη είναι η διαρκής εμπειρία της ζωής του Χριστού στη δική μας ζωή, μέσα στο Μυστηριακό βίωμα της Εκκλησίας μας.
Θα μάς καταστήσουν, τέλος, οι Νεομάρτυρες αναπολόγητους και έναντι της ιστορίας, γιατί η περιθωριοποίηση της πίστεως, η αλλοίωση του Εκκλησιαστικού μας φρονήματος, η περιφρόνηση της Εκκλησίας θα συμβάλλουν στην αλλοίωση της Ελληνικότητάς μας, η οποία στηρίζεται στη βάση της Ορθοδοξίας μας. Εκείνοι, με το μαρτύριό τους, συνέβαλαν στην αναθέρμανση και στον πλουτισμό της Ελληνικότητας των ραγιάδων. Εμείς δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους διακορευτές της ιστορίας μας ν’ αποκόψουν την άρρηκτη σχέση Ελληνικότητας και Ορθοδόξου βιώματος, χάρη στο οποίο ο Ελληνισμός κρατήθηκε όρθιος και ζωντανός στο χρόνο. Να μην αποστούμε ποτέ από το ιστορικά κατοχυρωμένο και αποδεδειγμένο αξίωμα ότι Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες πρέπει να στηρίζουμε, με ασφάλεια, το παρόν και το μέλλον μας. ΑΜΗΝ!