ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

Η ερµηνεία του Συµβόλου της Πίστεως

«Ορατών τε πάντων και αοράτων» - Ο πνευµατικός κόσµος

Το πρώτο άρθρο του Συµβόλου της Πίστεως, που ολοκληρώνουµε σήµερα, αγαπητοί µου αδελφοί, διακηρύσσει ότι ο Θεός Πατέρας είναι ο Ποιητής – ∆ηµιουργός όχι µόνο όσων βλέπουµε και µε τις αισθήσεις µας αντιλαµβανόµαστε, του κόσµου δηλ. και του ανθρώπου, ως ψυχοσωµατική οντότητα, αλλά και των αοράτων. Στην αόρατη δηµιουργία δεν ανήκουν εκείνα που, λόγω φυσικής αδυναµίας, αδυνατούµε να δούµε και αισθητά να προσεγγίσουµε, αλλά τα άυλα και πνευµατικά, δηλ. οι υπέρλογες Αγγελικές δυνάµεις.

Η Αγία Γραφή σαφώς οµιλεί για την δηµιουργία των Αγγέλων, δεν µάς πληροφορεί, όµως, για τον χρόνο της δηµιουργίας τους, αν προηγήθηκαν της υλικής κτίσης ή ακολούθησαν. Κατά τον Όσιο Ιωάννη τον ∆αµασκηνό «ο άγγελος είναι ουσία νοερή, αεικίνητη, αυτεξούσια, ασώµατη, λειτουργός του Θεού, που έχει λάβει την αθανασία στη φύση, κατά χάρη…». Οι άγγελοι είναι χωρισµένοι σε τάγµατα, δε διακρίνονται σε φύλο, ο αριθµός τους είναι πολύ µεγάλος, δεν πεθαίνουν, είναι αθάνατοι. ∆εν υπόκεινται στους φυσικούς νόµους που διέπουν την ανθρώπινη ζωή, γι’ αυτό δεν έχουν ανάγκη τροφής, αναπαύσεως και ενδύσεως. Η ευκινησία τους δεν τους καθιστά πανταχού παρόντες, γιατί αυτή είναι ιδιότητα µόνο του Θεού.

Σύµφωνα µε τον Προφητάνακτα ∆αυίδ βρίσκονται σε αξιολογική υπεροχή σε σχέση µε τον άνθρωπο. Το έργο τους, όπως σηµειώνει ο Απόστολος Παύλος, είναι δοξολογικό προς τον Θεό και διακονικό προς τον άνθρωπο και αφορά στην αποκάλυψη του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία του κόσµου. «Είναι ισχυροί και έτοιµοι για την εκπλήρωση του Θείου θελήµατος και βρίσκονται αµέσως παντού, όπου τους καλεί το Θείο νεύµα, µε την ταχύτητα της φύσεως και φυλάγουν µέρη της γης και ηγούνται σε έθνη και τόπους, όπως διατάχθηκαν από τον δηµιουργό και οικονοµούν αυτά που µάς αφορούν και µάς βοηθούν, αλλά κατά το Θείο θέληµα και πρόσταγµα είναι πάνω από εµάς και πάντοτε βρίσκονται κοντά στο Θεό».

Είπαµε ότι οι Άγγελοι είναι πνευµατικά όντα και µάλιστα αυτεξούσια. Το δικαίωµα της ελευθερίας τους δοκιµάστηκε σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται στην Αγία Γραφή. Αυτό, όµως, που σαφώς προσδιορίζεται είναι ότι ένα τµήµα των αγγελικών δυνάµεων επέλεξαν την ανταρσία κατά του Θεού και αυτοστιγµεί εξέπεσαν της αγγελικής χάρης και µετατράπηκαν σε δαίµονες. Είναι πολύ σηµαντικό να κατανοήσουµε ότι οι δαίµονες - που είναι και αυτοί πνευµατικές δυνάµεις - δεν είναι δηµιουργήµατα του Θεού - καθότι ο Θεός δεν έχει σχέση µε το κακό - αλλά εκπεσόντες άγγελοι, λόγω της έπαρσης που επέδειξαν έναντι του Θεού και της κακής χρήσης της ελευθερίας τους. Η πλειονότητα, όµως, των αγγελικών δυνάµεων παρέµεινε ακλόνητη στη θέση της, δεν παρασύρθηκε στην πτώση και έκτοτε παραµένει άτρεπτη στο κακό, κάτι που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ.

Έκτοτε η παρουσία των δαιµόνων στον κόσµο προκάλεσε έναν διαρκή αόρατο πόλεµο µε τους ανθρώπους. Ο διάβολος, µε το διαβρωτικό του έργο και τις απατηλές µεθοδίες του, στοχεύει στην απώλεια της ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό, η βίωση της πνευµατικής ζωής, είναι ένας συνεχής αγώνας, ένας αδυσώπητος πόλεµος, ανάµεσα στον άνθρωπο του Θεού - ο οποίος θέλει και αγωνίζεται να προκόβει στην αρετή - και στον διάβολο. Σ’ αυτόν τον πόλεµο οι δύο πλευρές έχουν τα δικά τους όπλα. Ο διάβολος ενεργοποιεί πληθώρα τεχνασµάτων: «το ψέµα, η απειλή, η υποβολή της ιδέας ότι δεν υπάρχει, η πρόσληψη αισθητού σχήµατος, η αναβολή της µετανοίας, η παρουσίαση ελκυστικής και ανάξιας λόγου κάθε αµαρτίας, πριν αυτή τελεσθεί και ύστερα η εξόγκωσή της υπέρµετρα, µε στόχο να ρίψει στην απόγνωση τον αµαρτωλό, η εντροπή του αµαρτωλού να εξοµολογηθεί τις αµαρτίες του στον Πνευµατικό κ.λπ. Με αυτές τις µεθόδους προσπαθεί ο διάβολος να µαταιώσει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, παρασύροντας στην αµαρτία τον άνθρωπο…». Από τη µεριά του, ο άνθρωπος του Θεού  αντιπαλεύει τις µεθοδίες του διαβόλου, βιώνοντας την Μυστηριακή κοινωνία µε τον Θεό, αγωνιζόµενος στον δρόµο της αρετής, ζώντας το γεγονός της προσευχής, κυρίως, όµως, επιλέγοντας την οδό της µετανοίας, η οποία ελκύει επάνω του την ζωογόνο Χάρη του Θεού και αποδιώκει την θανατερή ενέργεια του διαβόλου.

Στο σηµείο αυτό, αδελφοί µου, ολοκληρώσαµε την αναφορά µας στην δηµιουργία του ορατού και αοράτου κόσµου. Την επόµενη Κυριακή, συν Θεώ, θα εισέλθουµε στο δεύτερο άρθρο του Συµβόλου της Πίστεως, που αφορά στην πίστη της Εκκλησίας µας στον Κύριό µας Ιησού Χριστό. ΑΜΗΝ!