Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Ισαπόστολοι – το περιοδικό μας.

Image Hosted by ImageShack.us


Το περιοδικό του ναού μας αποτελεί πραγματικότητα. Το κατεβάζετε σε μορφή PDF με δεξί κλίκ εδώ.


Απαραίτητος για την ανάγνωση ο Acrobat Reader.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Οἱ Νεομάρτυρες καὶ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀπὸ τὴν Σινώπη τοῦ Πόντου

Image Hosted by ImageShack.us


Ἡ καθημερινὴ ἀλματώδης αὔξηση τῆς παντοειδοὺς ἀνομίας, ὅπως καὶ ἡ ἀποστασία πολλῶν ἐκ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων, οἱ ὁποῖοι ἐμμένουν εἰς τὴν διδασκαλία τῆς Ὀρδοδόξου Ἐκκλησίας, μας κάνει ἀγαπητοί μου νὰ βρισκόμαστε σήμερα ἐδώ, καὶ ταπεινά, φτωχὰ καὶ ἀπλὰ νὰ ποῦμε «Λόγον ἀγαθόν» διὰ τοὺς Νεομάρτυρας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ «Νέο μαρτυρολόγιο τῶν μετὰ τὴν Ἄλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ διαφόρους καιροὺς καὶ τόπους μαρτυρησάντων θέτει ὡς χρονικὸ ὅριο τὸ 1453, μετὰ τὸ ὁποῖο ὅσοι μαρτύρησαν χαρακτηρίζονται νεομάρτυρες. Οἱ νεομάρτυρες ὀνομάστηκαν ἔτσι, γιὰ νὰ διακρίνονται ἀπό τοὺς παλαιοὺς μάρτυρες τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων ἤ καὶ ἀργότερα τῆς εἰκονομαχίας. Ἄν καὶ δὲν ὑπάρχει ἐποχή στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας χωρίς μάρτυρες.

Οἱ καιροί ποὺ οἱ ἱστοριοδίφες ἄντλησαν πληροφορίες ἦταν δύσκολοι. Βρισκόμαστε στὴν Τουρκοκρατία καὶ ἔτσι πληροφορούνταν τὰ γεγονότα ἀπό αὐτόπτες μάρτυρες ἤ γενικότερα ἀπό τὴν προφορικὴ παράδοση. Τὰ συναξάρια τῶν νεομαρτύρων ἐκτός ἀπὸ τὸ καθαρά θρησκευτικό ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζουν, βλέπει σὲ αὐτὰ κανείς καὶ τὴν κοινωνική κατάσταση τῆς ἐποχής. Ἡ ζωοποιός παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στηρίζει τὸ γένος σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας.

Τὸ μοναδικό προσιτό βιβλίο σχετικά μὲ τοὺς νεομάρτυρες εἶναι τὸ Νέο Μαρτυρολόγιο. Ὁ κόσμος δὲν ξέρει τὴν ὕπαρξη τῶν νεομαρτύρων.
Πολλὲς φορὲς οἱ Χριστιανοί ἔχουν τὸν ἀπόλυτα φυσικό πόθο νὰ δοῦν ὁρατές ἀποδείξεις τῆς πίστεώς μας. Ἀλλιώς ἡ ἐλπίδα τους ἐξασθενεῖ καὶ οἱ διηγήσεις τους γιὰ θαύματα παλαιότερων ἐποχών καταντοῦν μύθος στὴ συνείδησή τους. Νά, γιατί εἶναι ὠφέλιμη ἡ ἐπανάληψη παρόμοιων μαρτυριῶν! Νά, γιατί εἶναι ἀνεκτίμητος γιὰ ἐμάς αὐτός ὁ καινούργιος μάρτυρας, στὸν ὁποῖο θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ κανείς σωτηριώδεις ἐκδηλώσεις τῆς πίστεώς μας. Ξέρουμε πὼς καὶ αὐτόν λίγοι θὰ τὸν πιστέψουν, ὅπως λίγοι πίστεψαν τὴν μαρτυρία τῶν προγενεστέρων πατέρων καὶ αὐτό ὄχι γιατί δὲν εἶναι ἀληθινή ἡ μαρτυρία, μὰ γιατί ἡ πίστη ἀπαιτεῖ αὐταπάρνηση καὶ ἀγώνα.

Οἱ νεομάρτυρες, μας δείχνουν τὸν δρόμο τῆς ζωῆς στοὺς ζοφώδεις καιρούς μας. Γι’ αὐτὸ κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παύλο « τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς , τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον νέφος μαρτύρων». Πὼς δὲν εἶναι ἄξιο νὰ δοξάζει ὁ καθένας μας τὸν Θεό βλέποντας τὸν φόβο τῆς μελλούσης κρίσεως νὰ προχωράει στοὺς γενναίους μάρτυρες, τὸν πόθο τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, τὴν πίστη νὰ στερεώνεται στὴν ψυχή τους; Καὶ τότε τὸ πῦρ τῆς θείας ἀγάπης νὰ ἀνάψη εἰς τὰς καρδίας τους.Μέσα στὴν καρδιά του χειμῶνος, ἐαρινά ἄνθη καὶ τριαντάφυλλα. Μέσα εἰς τὸ ψηλαφητόν σκότος φώτα λαμπρότατα.

Μπορεῖ κάποιος νὰ ρωτήσει, γιὰ ποιοὺς καιροὺς εὐδόκησε ὁ Θεός νὰ γίνονται νέοι μάρτυρες στοὺς τωρινοὺς καιρούς.

Α) Γιὰ νὰ γίνει ἀνακαινισμός ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.
Β) Γιὰ νὰ μένουν ἀναπολόγητοι οἱ ἀλλόπιστοι ἐν τῇ ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Γ) Γιὰ νὰ εἶναι δόξα καὶ καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, ἔλεγχος δὲ καὶ καταισχύνη τῶν ἐτεροδόξων.
Δ) Γιὰ νὰ εἶναι παράδειγμα ὑπομονής σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπου τυραννιούνταν κάτω ἀπό τὸ ζυγό τῆς αἰχμαλωσίας.
Ε) Γιὰ νὰ εἶναι θάρρος καὶ παρακίνηση στὸ νὰ μιμηθοῦν διὰ τοῦἔργου τὸ μαρτυρικό τους τέλος, καὶ ὅλοι οἱ Χριστιανοί, οἱ «κατά περίστασιν εἰς τὸ μαρτυρῆσαι ἀναγκαζόμενοι».

1. Οἱ νέοι μάρτυρες εἶναι ἀνακαινισμός ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, διότι ὁ χρόνος καὶ ὁ καιρός ἔχει φυσικό τοῦτο τὸ ἰδίωμα τὰ μὲν νέα καὶ καινούργια πράγματα νὰ τὰ κάνη παλαιά, τὰ δὲ παλαιά νὰ τὰ ρίπτη μὲ τὴν πολλή του παράταση, εἰς ἕνα βυθόν ἀπιστίας καὶ ἀλησμονησίας καὶ τοσοῦτον νὰ ταὰ γηράσκη καὶ νὰ τὰ ἀφανίζη, σὰν νὰ μὴν ἔγιναν ὁλότελα.

Οἱ νέοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ θέατρον τοῦ κόσμου ἐκριζώνουν ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν πάσαν ἀπορίαν καὶ δισταγμὸν καὶ ἀνακαινίζουν τοὺς παλαιοὺς μάρτυρας. Ἡ νέα τροφὴ ἐνδυναμώνει ὅλα ἐκείνα τὰ στόματα, ποὺ εἶναι ἀδυνατισμένα ἀπὸ μια προλαβούσα πείνα. Ὁ Ψαλμωδὸς λέει: «ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου». Ἔτσι καὶ οἱ νεοφανεῖς μάρτυρες ἐνδυναμώνουν καὶ ἀνακαινίζουν τὴν πίστη τῶν Χριστιανῶν.

Οἱ τωρινοὶ Χριστιανοὶ δὲν ἀμφιβάλλουν πλέον γιὰ τὰ μαρτύρια τῶν παλαιῶν μαρτύρων, γιατὶ βλέπουν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια, τὶ ὑπέμειναν οἱ νέοι τοῦ Χριστοῦ μάρτυρες. Τὰ Ἅγια αὐτῶν αἵματα καὶ φορέματα διεμερίσθησαν, μέχρι καὶ φυλακτήρια τα βαστάζουν καὶ μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια τοὺς ἐνεταφίαζαν.
Οἱ Νέοι μάρτυρες ἀνακαινίζουν τὶς ψυχὲς τῶν Χριστιανῶν μὲ τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, μὲ τὸ νὰ βεβαιώνουν τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἐπισφραγίζουν ὄχι μόνο μὲ τὰ λόγια, ἀλλὰ μὲ πάνδεινα κολαστήρια, ὅπου ἔλαβον καὶ μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ αἷμα καὶ τὸν μαρτυρικό τους θάνατο. Καὶ ὅπως ἡ ράβδος τοῦ Μωυσῆ ἔγινε ὄφις, ἔτσι καὶ ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ θερμότερη στοὺς χρόνους τῶν Ἀποστόλων καὶ μαρτύρων διὰ τὴν νεαρότητα, μετετράπη εἰς χλιαρὰ ὁλιγοπιστίαν διὰ τὴν παλαιότητα. Ἀλλὰ ὅπως ὁ Μωυσῆς ἔπιασε τὸν ὄφιν ἀπὸ τὴν οὐρὰ καὶ ἔγινε ράβδος, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς οἰκονόμησε στοὺς τελευταίους καιροὺς νὰ γίνουν μάρτυρες καὶ διὰ αὐτῶν ἀπέδειξε πάλιν τὴν θέρμην διὰ τὸν Χριστόν.

2. Οἱ νέοι μάρτυρες κάνουν τοὺς ἀλλόπιστους ἀναπολογήτους ἐν τῇ ἡμέρα τῆς κρίσεως, διότι ὅπως τὸ προζύμι μὲ πολὺ ἄλευρον μεταδίδει τὴν δική του δύναμη σὲ αὐτὸ καὶ γίνεται ὅλο ζύμη, ἔτσι καὶ ὁ Θεός οἰκονόμησε νὰ εἶναι ἐσμιγμένοι οἱ λίγοι πιστοὶ εἰς τοὺς πολλοὺς ἀλλοπίστους διὰ νὰ μεταδώσουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, καὶ νὰ τοὺς φέρουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει: « Διὰ τοῦτο καὶ ἀνέμιξεν ὁ Θεὸς τῷ πλήθει τοὺς αὐτῷ πιστεύοντας, ἵνα μεταδῶμεν ἀλλήλοις ταῆς ἡμετέρας συνέσεως». Οἰκονόμησε ὥστε οἱ μάρτυρες νὰ γεννηθοῦν μέσα στὰ πλήθη τῶν ἀλλοπίστων, τελευταῖον ἐνώπιον ὅλων μὲ μεγάλη ἀνδρεία ἐκήρυξαν τὴν πίστη, ὁμολόγησαν Υἱὸν Θεοῦ. Τὴν ὁμολογία αὐτὴ βεβαίωσαν μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ αἷμα, μὲ τὰ θαύματά τους, ὅσο καὶ μὲ τὴν τελείωση τοῦ μαρτυρίου τους.

Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει: «Ὁ Θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε νοήματα τῶν ἀπίστων , εἰς τὸ μὴ αὐγᾶσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοὺ Εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ» ὅμως παρόλο ποὺ ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τῶν νέων μαρτύρων καὶ παρόλο ποὺ εἴδαν τόσα μαρτύρια δὲν ἐπίστευσαν, ἀλλὰ πάλι ἔμειναν εἰς τὸ σκότος (ἀπετύφλωσε γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ Σοφ. Σολομῶντος).

3. Οἱ νέοι μάρτυρες εἶναι ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἔλεγχος τῶν κακοδόξων. Ἐμαρτύρησαν διὰ τὴν πίστην τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἔχυσαν διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τὸ αἷμα τους. Οἱ μάρτυρες εἶναι νέοι στοὺς χρόνους, ἀλλὰ στὰ μαρτύρια παλαιοί. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐκάλεσε τοὺς ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος κατὰ τὴν τοῦ Εὐαγγελίου παραβολὴν, τοὺς παλαιοὺς καὶ τοῦς νέους μάρτυρες καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν πρώτων ἕως τῶν ἐσχάτων, ἴσους αὐτοὺς ἐποίησε, μὲ τὸ νὰ δώσει εἰς ὅλους τὸ ἕν καὶ ἴσον δηνάριον, τὸ ὁποῖο εἶναι ὁ στέφανος τοῦ μαρτυρίου καὶ ἡ ἀπόλαυση τῆς Οὐρανίου Βασιλείας.

4. Οἱ νέοι μάρτυρες εἶναι παράδειγμα ὑπομονῆς σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. παράδειγμα ὑπομονῆς τῶν θλίψεων. Ὁ Κύριος δὲν ξεχνᾶ τοὺς κόπους καὶ τοὺς μόχθους. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἄδικος. Οἱ φυλακές, οἱ ἀρπαγές, οἱ ἀτιμίες, οἱ διωγμοί, οἱ ἐξορίες γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ εἶναι δωρεές καὶ ἀξιώματα οὐράνια. Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: « Τὸ μετὰ Χριστοῦ πάσχειν καὶ ὑπὲρ Χριστοῦ, τοῦ μετὰ τῶν ἄλλων τρυφᾶν αἱρετώτερον». Πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε τὸ νὰ παιδευόμαστε, παρὰ τὸ νὰ κάνουμε θαύματα λέει ὁ Χριστός. Ὁ Παῦλος ἐκαυχᾶτο γιὰ τὸ σταυρό, τὶς ἀσθένειες, τὰς θλίψεις καὶ τὰ πάθη ποὺ ὑπέμεινε γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ στὸ κατὰ Λουκᾶν Ευαγγέλο ὁ Χριστὸς λέει: «ἐν τῇ ὑπομονῇ κτίσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν».

5. Οἱ μάρτυρες εἶναι γιὰ ἑμᾶς πρότυπα μιμήσεως. Ἡ Ἐκκλησία προτείνει στοὺς πιστοὺς, ὅτι ἐὰν θέλουν νὰ τιμοῦν τοὺς μάρτυρες, πρέπει νὰ τοὺς μιμοῦνται. Καὶ αὐτὸ γίνεται ἐὰν ἀκολουθήσουμε τὸ ἁγιογραφικὸ: «ὅς γὰρ θέλει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σώσει ἀπολέσει αὐτήν, ὅς γὰρ ἀπολέσει αὐτὴν ἔνεκεν ἐμοῦ εὐρήσει αὐτήν». Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσης μας προτείνει νὰ γίνουμε μάρτυρες. Κάτι τέτοιο εἶναι φοβερὸ ὄχι ὅμως ἀκατόρθωτο, ἀλλὰ χρειάζεται μια μεγαλειώδη ψυχή. Ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου προϋποθέτει τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ μας χωρήσει κανείς, οὔτε θλίψις, ἤ στεναχώρια.
Παράδειγμα Νεομάρτυρα ἔχουμε μπροστά μας τὸ λείψανο τῆς Ἁγίας Ἑλένης τῆς Σινωπίτιδος. Δεκαπέντε χρονῶν ἦταν καὶ ὅταν τὴν ἐπιθύμησε ὁ Τοῦρκος Διοικητὴς ταῆς Σινώπης. Πολλὲς φορὲς προσπάθησε νὰ τὴν μιάνει, ἀλλὰ μιὰ ἀκαθόριστη δύναμη τὸν ἐμπόδιζε. Ἦταν οἱ προσευχὲς τῆς Ἁγίας.

Ὁ Τοῦρκος πασᾶς βασάνισε καὶ θανάτωσε τὴν Ἁγία καὶ ἔριξε τὸ σῶμα τῆς μέσα σὲ ἕνα τσουβάλι στὴ θάλασσα. Τὸ σῶμα ἐπέπλεε στὴ θάλασσα καὶ φωτιζόταν ἀπὸ ἕνα οὐράνιο φῶς. Ἕλληνες ναυτικοὶ μετέφεραν τὸ σῶμα της στὴ Ρωσία καὶ τὴν κάρα τῆς Ἁγίας ποὺ εἶχε ἕνα καρφὶ μπηγμένο καὶ ἄλλη μια τρύπα ἀπὸ δεύτερο καρφί στὴν Σινώπη. Πολλὰ θαύματα ἔκανε καὶ κάνει ἡ Ἁγία, ἰδιαίτερα σὲ ὄσους ἔχουν κεφαλαλγίες.

Μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, τὸ 1924 ἡ κάρα τῆς Ἁγίας Ἑλένης μεταφέρθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρίνης, Ἄνω Τούμπας Θεσσαλονίκης. Τὸν Μάιο τοῦ 2009 καὶ γιὰ μια ἑβδομάδα ἡ κάρα ἦλθε στὴν ἐνορία μας καὶ ἀπὸ τότε ἕνα μικρὸ τεμάχιο λειψάνου της ποὺ φυλάσσεται στὸν Ναό μας ευλογεῖ καὶ σκέπει ὅλους μας. Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἡ Σινωπίτιδα ἀς πρεσβεύει πάντοτε στὸν Σωτήρα Χριστὸ γιὰ ὅλους μας. Ἀμήν.

Ἡ μνήμη της τιμᾶται τὴν 1η Νοεμβρίου

π. Ιωάννης Παναγιώτου

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

«Τις πταίει» - Πάντα οι ΑΛΛΟΙ – ποτέ ΕΜΕΙΣ !!!

Image Hosted by ImageShack.us


Βιώνουμε αποδεδειγμένα τις χαρές της ζωής μέσα από απλά πράγματα κι όμως καταπιανόμαστε σ’ έναν ατέλειωτο αγώνα επιδίωξης απόκτησης κάποιων δύσκολων για τα μέτρα μας, και πολλές φορές μοιραίων για το τρόπο απόκτησής των αγαθών.
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!

Κατηγορούμε τους πολιτικούς για το παιχνίδι της ψηφοθηρίας και από την άλλη κάνουμε πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μας για τον (ξύπνιο) τρόπο και τις σύγχρονες μεθόδους διασφάλισης μιας θέσης στο δημόσιο…(όποιος ακολουθεί τις τυπικές αξιοκρατικές διαδικασίες είναι ηλίθιος…και πεπερασμένος), διανθίζουμε δε τον «παιδευτικό» μας οίστρο με επιμορφωτικά σεμινάρια για τις τεχνικές επίτευξης συγκεκριμένων στόχων που αφορούν υπηρεσίες του Δημοσίου...και όχι μόνον.
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!

Φτιαχνόμαστε να βλέπουμε τους δημοφιλείς πολιτικούς στα παράθυρα των καναλιών να αλληλοσπαράζονται …. Ανοίγουμε τα μάτια μας έκπληκτοι σαν να ήταν ποδοσφαιρική φάση αγώνα ποδοσφαίρου απ’ αυτά που ξεστομίζονται αλλά δεν είμαστε παρόντες μετά να τους δούμε να πίνουν με άμετρη οικειότητα και κολακευτικούς χαχανισμούς το αγαπημένο τους ποτό στο γνωστό τους τακτικό στέκι….
Εμείς αντίθετα φανατιζόμαστε, συγκρουόμαστε μεταξύ μας και δεν ψαχνόμαστε λίγο περισσότερο να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας….
Ποιος φταίει γ’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!


Καταπίνουμε αδιαμαρτύρητα ό, τι μας παρουσιάζει το «μαγικό κουτί» των Μ.Μ.Ε. και δεν καταλαβαίνουμε ότι πάντα πίσω από αυτό που σου δείχνουν υπάρχει μια άλλη εικόνα, αυτή του «παρασκηνίου». Δεν χαλαλίζουμε δυστυχώς ‘φαιά ουσία’ να σκεφτούμε – να προβληματιστούμε ή ακόμη και να τολμήσουμε ν’ απαξιώσουμε το … «κουτί» αλλά με ευκολία υιοθετούμε ό, τι μας μεταδίδουν οι λαλίστατοι και έντεχνα προβεβλημένοι δημοσιογράφοι…του ‘κουτιού’…
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!

Η «συνείδηση» του σωστού πολίτη στον καθένα μας ξεκινά μόνο όταν το ίδιο το Κράτος αρχικά, οι υπόλοιποι Δημόσιοι φορείς στην συνέχεια και τέλος όλοι οι υπόλοιποι πολίτες έχουν αποκτήσει πλέον σωστή πολιτική αγωγή & συνείδηση..
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ;

Κάνουμε παντού τους «έξυπνους» και πιανόμαστε πανεύκολα στα δίχτυα ενός ατέλειωτου μαρκετίστικου καταναλωτισμού που συνδυάζεται με μία ανόητη επιδειξιμανία άσχετα αν οι πράξεις αυτές μας οδηγούν ανεπιστρεπτί σε οικονομικά τάρταρα.
Μετά παραπονιόμαστε… γκρινιάζουμε …. και αποζητούμε τον οίκτο ή ακόμη και την οικονομική βοήθεια των άλλων….
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!

Αδιαφορούμε εάν οι βασικές «αξίες» της ζωής υποβαθμίζονται, αξίες όπως αυτές της «οικογένειας», «θρησκείας», «πατρίδας», και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό απορρέει από μία ενορχηστρωμένη κακόβουλη αλλά σωστά σχεδιασμένη σκοπιμότητα. Όσο το μέτρο των αξιών των πολιτών μειώνεται τόσο ευκολότερα αυτοί που εξασκούν την «ψυχολογία της μάζας» χειραγωγούν ευκολότερα την κοινωνία μας.
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!

Τα παιδιά μας πλέον είναι «ρομποτοποιημένα πακέτα» προγραμματισμένα το πρωί να πάνε στο σχολείο τους, το μεσημέρι να συνεχίσουν στα φρακαρισμένα από κόσμο φαστφουντάδικα, να συνεχίσουν με φροντιστήρια γλωσσών το απόγευμα και να τελειώσουν το βράδυ πριν επιστρέψουν στο σπίτι από τα φροντιστήρια των μαθημάτων τους. Μετράμε το κόστος στον οικογενειακό προγραμματισμό…. Και από εκεί και μετά, ε δεν χρειάζεται και να συζητάμε μαζί τους είμαστε κουρασμένοι από την δουλειά…. Μετά όμως απορούμε πως δημιουργείται ένα τόσο τεράστιο χάσμα επαφής μαζί τους και πως γίνεται να αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους….
Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι ΑΛΛΟΙ!


Μπορούμε να μάθουμε να παραδεχόμαστε τα λάθη μας;
Μπορούμε να μειώσουμε τον «εγωισμό» μας για να μειωθεί ο βαθμός της μυωπίας που μας εμποδίζει να κάνουμε σωστή «αυτοκριτική»;
Μπορούμε να μάθουμε να βλέπουμε πέρα από το δάχτυλό μας;

Πάντα υπάρχει «χρόνος» - πάντα υπάρχει η δυνατότητα.
Εξάλλου δεν χρησιμοποιούμε τα μάτια των ΑΛΛΩΝ για να βλέπουμε ούτε τα αυτιά των ΑΛΛΩΝ για ν’ ακούμε…..
ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας – ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, τις επιλογές μας, τις αποφάσεις μας και όχι οι ΑΛΛΟΙ.


Στέφανος Κουλουμπής

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Image Hosted by ImageShack.us


Μήνας Σεπτέμβριος. Ὁ πρῶτος μήνας τῆς ἐποχῆς τοῦ Φθινοπώρου. Ὀνομάστηκε Σεπτέμβριος ἀπὸ τὴν λατινικὴ λέξη (Septimus), ποὺ σημαίνει στὰ Ἑλληνικὰ ἑπτά. Δηλαδὴ εἶναι ὁ ἕβδομος μήνας ἀπὸ τὸν Μάρτιο (Νισάν), ποὺ εἶναι ὁ πρῶτος μήνας τῶν Ἑβραίων. Ὅταν τὸ 450 π.Χ. καθιερώθηκε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ὀ Ἰανουάριος πρώτος μήνας τοῦ χρόνου, ὁ Σεπτέμβριος ἔγινε ἔνατος μήνας. Ἀργότερα ὅμως οἰ Βυζαντινοὶ ἀκολουθώντας ἀρχαῖα ἔθιμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅρισαν τὸν Σεπτέμβριο ὡς πρῶτο μήνα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.

Ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τῆς Φθινοπωρινῆς 2ας Ἰσημερίας, ὅπου ἡ νύκτα καὶ ἡ ἡμέρα ἔχουν ἀπὸ 12 ὤρες. Κατὰ τὸν μήνα αὐτὸ λόγῳ τοῦ ὅτι καὶ ὁ ἀέρας καὶ ἡ ἀτμοσφαιρα ἔχουν ἤπια θερμοκρασία καὶ ὑγρή, οὔτε πολὺ θερμὴ οὔτε πολὺ ψυχρή, οἱ γεωργοὶ ὀργώνουν καὶ καλλιεργοῦν τὰ χωράφια τους γιὰ νὰ σπείρουν τοὺς νέους σπόρους. Γι’ αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη ὁ Σεπτέμβριος μήνας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς συλλήψεως καὶ τῆς κυοφορίας ὅλων σχεδῶν τῶν καρπων, ἐνῶ ὁ Μάρτιος εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς γεννήσεως αὐτῶν, ποὺ εἶναι ὁ πρῶτος μήνας τῆς 1ης Ἰσημερίας, τῆς Ἐαρινῆς.

Ὁ μήνας Σεπτέμβριος, ὅμως δὲν εἶναι μόνο ὁ πρῶτος μήνας καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ὑλικῆς σπορᾶς, ὅπου ἡ γῆ σὰν ἄλλη κοιλιὰ καὶ μήτρα δέχεται στὰ αὐλάκια της τοὺς σπόρους, τοὺς κυοφορεῖ ὅλο τὸ χειμώνα καὶ τοὺς γεννάει σὲ μιὰ καινούργια ζωὴ τὴν ἄνοιξη, εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ μήνας και τῆς Πνευματικῆς σπορᾶς. Οἱ περισσότερες ἄν ὄχι ὅλες πνευματικὲς δραστηριότητες (κηρύγματα, ὁμιλίες, κατηχητικά, σεμινάρια, συνέδρια κ.τ.λ.) ἀρχίζουν τὸν μήνα Σεπτέμβριο. Ὀρθῶς λοιπὸν καὶ δικαιῶς ἡ 1η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας ὡς ἡ ἀρχὴ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ποὺ εἶναι καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, ποὺ σημαίνει ὁρισμός.

Πιστεύεται, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα πῆγε στὴ συναγωγὴ τῆς Ναζαρέτ, ὅπου ἦταν τεθραμμένος, ὅπως ἐξιστορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ Δ΄ κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του καὶ διάβασε ἀπὸ τὸ 64ο κεφάλαιο του Ἠσαΐα τὸν προφητικὸ λόγο, ποὺ ἀφοροῦσε τὸν ἴδιο. «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ’ ἐμὲ, οὗ ἔνεκεν, ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθε πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσαθε τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτὸν (Λουκᾶ Δ 18-19).
Κατὰ τὸν μήνα Σεπτέμβριο δεσπόζουν τρεῖς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας:
α) Τὸ γεννέθλιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, στὶς 8 Σεπτεμβρίου.
β) ἡ παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ στὶ 14 Σεπτεμβρίου καὶ
γ) ἡ μετάσταση τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ, φίλου, παρθένου, ἐπιστηθίου καὶ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Μὲ τὴ γέννηση τῆς Παναγίας μας ὑποδεχόμαστε τὸ προοίμιο τῆς παγκοσμίου χαρᾶς (Α΄ ἑσπέριο στιχηρό), ἀφοῦ ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου (Δευτέρας Εὔας) «χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένη» καὶ διέλυσε τὴν ἀρὰ (κατάρα) ποὺ ἔφερε στὸν κόσμο ἡ πρώτη Εὔα, ἡ προμήτωρ. Διότι ἐξ αὐτῆς τῆς Θεοτόκου «ἀνέτειλε ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν». Ὁ ὀποῖος διέλυσε τὴν κατάρα καὶ ἔφερε τὴν εὐλογία μὲ ὅλο βεβαίως τὸ ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας ἰδιαιτέρως ὅμως μὲ τὸ Σταυρικὸ του θάνατο. Πάνω στὸ Σταυρὸ ὁ διάβολος ὑπέστῃ φοβερὴ πανωλεθρία, ὄπως εἶπε ὁ Θεὸς στὸ Πρωτευαγγέλιο «καὶ ἔχθραν θήσω ἀναμέσον σου (τοῦ διαβόλου) καὶ ἀναμέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματος αύτῆς (δηλ. τοῦ Χριστοῦ). Αὐτὸς (ὁ Χριστός) σου τητήσει τὴν κεφαλὴν (μὲ τὴ σταύρωσή του) καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν. Γ 15). Πάνω στὸ Σταυρὸ σταυρώθηκε ἡ ἁμαρτία καὶ ἔγινε ἡ συμφιλίωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Τὸ ἀπολυτίκιο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς εἶναι ἐκφραστικό: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ Σου αἵματι. Τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθεὶς ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι».

Τὸ τρίπτυχο αὐτῶν τῶν ἑορτῶν μας μεταφέρει στὸ κλῖμα καὶ τὰ γεγονότα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Γι’ αὐτὸ ἡ Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ φέρει τὰ ἴσα μὲ τὴν Μεγάλη Παρασκευή. Ἐκεῖ κάτω ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ «τετέλεσθαι», ὅπου παρέδωσε τὸ Πνεῦμα του, ἀκούσθηκαν τὰ πιὸ τρυφερά, γλυκὰ καὶ παρήγορα λόγια του γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Τὰ ἔγραψε στὸ Εὐαγγέλιο του, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον, ὁ Ἰωάννης. « Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα, ὅν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ, ἴδε ὁ Υἱός σου, εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ, ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» ( Ἰωάν. ΙΘ΄ 26-27). Συγχρόνως παρέδιδε τὴν μητέρα του γιὰ νὰ γίνει μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἰδιαιτέρως ἐκείνων ποὺ «μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύοντες». Ἑπομένως ἡ Θεοτόκος ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ μητέρα ὅλων μας. Μεσίτρια μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, παρηγορήτρια, Γρηγοροῦσα, παντάνασσα κ.λ.π. κοσμητικὰ ἐπόθετα ποὺ τὴν ἔχει κοσμήσει ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ εὐσέβεια τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἀκόμα τὸ τρίπτυχο τῶν ἑορτῶν τοῦ Σεπτεμβρίου μᾶς μεταφέρει στὸ Ἱερὸ Βῆμα τῶν Ὀρθοδόξων Ἱερῶν Ναῶν. Ὅπου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα ποὺ συμβολίζει τὸν Γολγοθᾶ, ἐκεῖ ὅπου «θύεται ὁ ἁμνὸς τοῦ Θεοῦ». Ἐκεῖ ὅπου «μελίζεται καὶ διαμελίζεται ὁ Ἁμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλὰ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων (Θ. Λειτουργία)». Ἐκεῖ πίσω ἡ Ἱερὰ Παράδοση ποὺ ὑφαίνεται μὲ τὴ σοφία τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοποθετεῖ στὸ Κέντρο τὸν Ἐσταυρωμένο, δεξιά του τὴν Μητέρα Θεοτόκο καὶ ἀριστερά του τὸν Ἰωάννη τὸν θεολόγο. Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος, ἐθεολόγησε, ὅσο κανεὶς ἄλλος, περὶ τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ Εὐαγγέλιό του καὶ στὶς Ἐπιστολές του καὶ στὴν Ἀποκάλυψη.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πολὺ φειδωλὴ στοὺς τίτλους ποὺ δίδει. Μόνο σὲ τρεῖς χάρισε τὸ τίτλο τοῦ Θεολόγου, τὸν Ἰωάννη τὸν Εὐαγγελιστή, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Ναζιανζηνὸ καὶ τὸν Ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο.
Ὁ μήνας Σεπτέμβριος δὲν εἶναι μόνο μήνας συγκομιδῆς καὶ συνάξεως τῶν καρπῶν, ὅπως ἀναφέρει τὸ Λευϊτικό, ΚΓ΄,39 ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Μωϋσῆ «καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρα τοῦ μηνὸς ἑβδόμου τούτου, ὅταν συντελέσητε τὰ γενήματα τῆς γῆς, ἑορτάσετε τῷν καρπῶν, μέχρι τὸν Μάρτιο, ἀρχὴ τῆς ἄνοιξης.

Ἄν αὐτὰ τὰ ἐπεκτείνουμμε στὴν πνευματικὴ σφαίρα τότε ὁ μήνας Σεπτέμβριος ἔχει καὶ τεράστιες πνευματικὲς διαστάσεις. Ἄν ὁ Αὔγουστος ἔχει ὀνομασθῇ καὶ εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, μὲ κέντρο τὴν Κοίμησή της, ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τοῦ Τιμίου καῖ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, πάνω στὸν ὁποῖο ἄπλωσε τὰς παλάμας ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, τὸν ὁποῖο μὲ πίστη καὶ βεβαιότητα τὸν διεκήρυξε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὅτι «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ Θεός ἦν ὁ λόγος ( Ἰωαν. Α΄,1) ὅτι εἶναι «τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ ὤν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ (Ἀποκ. Α΄, 8)».

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ Ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. Ἡ σπορὰ καὶ ἡ συγκομιδή. Ἐκεῖνος μᾶς φύτεψε στὸν ἀμπελώνα του μὲ τὴ Βάπτισή μας στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, Ἐκεῖνος μᾶς διατρέφει μὲ τὸν λόγο Του, το Σῶμα Του καὶ τὸ Πανάγιο Αἷμα Του. Ἐκεῖνος θὰ μᾶς συνάξει, ὅπως ἡ ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς γιὰ νὰ μᾶς παραδώσει σεσωσμένους καὶ λελυτρωμένους, σὰν ὁ μοναδικὸς Σωτῆρας καὶ λυτρωτής, στὸν Οὐράνιο Πατέρα Του, ὁ Ὁποῖος διὰ τοῦ Υϊοῦ Του ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι μᾶς ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν», ἰδική Του.

+Πρωτοπρεσβύτερος Χρῖστος Χριστοδούλου, θεολόγος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Πειραιῶς.

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Χειροτονία!

Image Hosted by ImageShack.us



Στις 14 Ιουνίου, Κυριακή των Αγίων Πάντων χειροτονήθηκε σε Πρεσβύτερο ο ευλαβέστατος διάκονος του ναού μας π. Γεώργιος Θεοχάρης. Την χειροτονία τέλεσε μέσα σε κλίμα συγκίνησης ο Ποιμενάρχης μας κ. Σεραφείμ. Ο νέος ιερέας θα διακονεί πλέον στην ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρέντη.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Γ.Σωφρόνιος - περί πνεύματος και ζωής.




Ό Χριστός προσέφερε τη θεία Του ζωή σ' αυτούς πού είναι πλασμένοι κατ' εικόνα Του, αλλά έλαβε ως απάντηση το μίσος. Σήμερα, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού, τι βλέπουμε; Ό σύγχρονος κόσμος χάνει όλο και περισσότερο τον Χριστό, τη ζωή την αιώνια. Το βαθύ σκοτάδι των αμαρτωλών παθών, το μίσος, η καταδυνάστευση, οι πόλεμοι όλων των ειδών, διαμορφώνουν τη γήινη ύπαρξη μας. Στην προκειμένη κατάσταση ο Χριστός δίνει σ' αυτούς πού αποφασίζουν να Τον ακολουθήσουν την εντολή: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Γιατί ο κόσμος φοβάται έναν τέτοιο Θεό; Μπορεί κανείς να βρει καλύτερη αρχή από αυτή: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, αγαπάτε τους εχθρούς υμών»;

***

Ό κόσμος που μας περιβάλλει ζει σήμερα περισσότερο δυναμικά παρά άλλοτε. Αλλά όσο πιο πολλή κίνηση υπάρχει στον κόσμο, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να φυλάξουμε χριστιανική συνείδηση. Προσβαλλόμαστε από παντού, άπ' όλα τα είδη των αντιλήψεων πού ταράσσουν την επιφάνεια της ζωής μας. Στις θύελλες της εποχής μας αρμόζει πάντοτε να γρηγορούμε. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σας ζητώ: Ακούτε το λόγο του Ευαγγελίου, «γρηγορείτε» και πάψτε να είστε παιδιά!

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο - E.Σφακιανάκης



Από την εκδήλωση του ναού μας «Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο» 2009.Ψάλλει ο Πρωτοψάλτης του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου, Ευάγγελος Σφακιανάκης.

Αινείτε αυτόν…ήχος α΄.
Εν ταις λαμπρότησι των αγίων σου …ήχος α΄.
Ο της ψυχής ραθυμίαν…ήχος β΄.

Προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Παναγιώτου.

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο – π.Χ.Χριστοδούλου




Από την εκδήλωση του ναού μας «Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο» 2009. Ψάλλει ο π.Χρίστος Χριστοδούλου.
Ερχόμενος ο Κύριος…ήχος α΄.
Προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Παναγιώτου.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο – Λ. Κουμεντάκης



Από την εκδήλωση του ναού μας «Μεγαλοβδόμαδο στο Αναλόγιο» 2009. Ψάλλει ο λαμπαδάριος του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, Λάζαρος Κουμεντάκης.
Τον νυμφώνα σου βλέπω…ήχος γ΄.
Προλογίζει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Παναγιώτου.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Τὸ Πανηγύρι τῆς Ἁγίας Τριάδας στὸν Πειραιᾶ το 1944.

Image Hosted by ImageShack.us


Στὶς 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1941 ὁ Πειραιᾶς δέχτηκε ἀλλεπάλληλες βομβαρδιστικὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τὰ συμμαχικὰ στρατεύματα. Ἀν καὶ ἡ ἐπίθεση αὐτὴ πέρασε στὰ ψιλὰ τῆς ἱστορίας μιας καὶ τὴν ἱστορία τὴν γρἀφουν οἱ νικητὲς, ὥστοσο αὐτὸς ὁ βομβαρδισμὸς ἄλλαξε τὴν φυσιογνωμία τῆς πόλης τοῦ Πειραιᾶ καὶ σκόρπισε δυστυχία καὶ πόνο.

Ἡ πόλη εἶχε καταστραφεῖ ὀλοσχερῶς ἀπὸ τὸ λιμάνι ἕως τὸ Δημοτικὸ Θέατρο. Προφορικὲς μαρτυρίες ἀναφέρουν ὅτι ὁ εφημέριος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀγίου Κωνσταντίνου ἀρχιμ. Θεόκλητος Σφήνας ἔκανε δεήσεις μέσα στὴν Ἔκκλησία μὴν ἔχοντας φόβο. Καὶ ὦ τοῦ θαύματος! Οἱ βόμβες δὲν ἄγγιξαν τὴν Ἐκκλησία.

Ὁ τύπος τῆς ἐποχῆς ἀναφέρει ὅτι τὴν ἑπόμενη μέρα ἀνασύρθηκαν ἀπὸ τοὺς δρόμους 1000 ἄτομα ἐνῶ ἐκατοντάδες τραυματίες γέμισαν τὰ νοσοκομεία. Στὸ Νεκτροταφεῖο τῆς Ἀναστάσεως θάβονταν μέχρι καὶ τὶς 28 Ἰουνίου (5 μῆνες ἀργότερα) θύματα τοῦ βομβαρδισμοῦ, ὀ ἀκριβὴς ἀριθμὸς τῶν ὀποίων μένει ἀκόμη ἄγνωστος.

Ὁ Ναὸς τῆς Ἀγίας Τριάδος χτυπήθηκε μὲ ἰδιαίτερη σφοδρότητα, ἀφοῦ τουλάχιστὸν 8 βόμβες ἔπεσαν στὴν ὁμόνυμη πλατεῖα. Ὁ Ναὸς καταστράφηκε ὁλοσχερῶς μὲ ἀποτέλεσμα να σκοτωθοῦν μέσα σὲ αὐτὸν 50 ἄτομα ποὺ εἶχαν τρέξει στὸ ἐσωτερικό του ἀναζητῶντας τὴν ἀσφάλεια.

Image Hosted by ImageShack.us


Τὰ ἱερὰ σκεύη, οἱ εἰκόνες καὶ τὰ λείψανα τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ ἀνασύρθηκαν καὶ φυλάχτηκαν γιὰ ἀρκετὰ χρόνια στὸν ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Τὴν 1η Ἰουνίου τοῦ 1944 τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο του Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης δημοσίευσε ἀνακοίνωση – πρόσκληση τέλεσης τοῦ πανηγυριοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδας στὸν Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου. Στὴ συνέχεια ἀκολούθησε λειτανεία τῶν λειψάνων καὶ τῶν εἰκόνων γύρω ἀπὸ τὰ βαμμένα μὲ αἷμα συντρίμμια τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ. Ἦταν μιὰ συγκινητικὴ πρωτοβουλία. Προσπάθεια μνήμης, προσευχῆς, ἐπούλωσης τῶν πληγῶν.

Image Hosted by ImageShack.us


Τὶς ὡριακὲς ἐκεῖνες στιγμὲς τοῦ πόνου φαίνεται ὁ Θεὸς νὰ ἔχει ἐγκαταλείψει τὸν κόσμο (μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος ἔχει προηγουμένως ἐγκαταλείψει τὸν Θεό). Πόσο πόνο μπορεῖ να εἶχε ἡ ψυχὴ τοῦ Πειραιώτη τῆς ἑπόμενης μέρας τοῦ βομβαδισμοῦ ποὺ γύριζε ἀνάμεσα στὰ χαλάσματα καὶ τὰ πτώματα, ἔβλεπε τὴν καταστροφὴ, τὴν ἀνθρώπινη ἁμαρτία καὶ μύριζε παντοὺ τὸν θάνατο.

Ὁ χρόνος κύλισε, ὁ πόνος παρακλήθηκε ἀπὸ τὸν Παράκλητο καὶ μετατράπηκε σὲ δύναμη δημιουργική, σὲ θέληση γιὰ ζωή, σὲ πίστη γιὰ ἔναν καλύτερο κόσμο.

Πηγές:
1) Πειραϊκά, τόμος 1, Ἰανουάριος 2003
2) Ἀρχεῖο Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἐλένης Πειραιῶς.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Στην Αγία Θεοδώρα – Βάστα.

Image Hosted by ImageShack.us


Το Σάββατο 13 Ιουνίου πραγματοποιήσαμε προσκυνηματική εκδρομή στην Αγία Θεοδώρα στην περιοχή Βάστα Μεγαλόπολης. Πρόκειται για ένα χιλιόχρονο εκκλησάκι στη στέγη του οποίου φύονται 17 δέντρα, ενώ από τα θεμέλιά του αναβλύζει νερό. Σύμφωνα με την παράδοση η οσιομάρτυρας Θεοδώρα καθώς την λιθοβολούσαν συγχώρεσε τους ανθρώπους και ευχήθηκε: «Κάνε Κύριε το σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει».

Δεν υπάρχουν γραπτές πηγές για τον βίο της Αγίας Θεοδώρας. Ωστόσο υπάρχουν δυο διαφορετικές παραδόσεις, τις οποίες παραθέτουμε. Επικρατέστερη είναι η πρώτη την οποία και κατέγραψε ο μακαριστός μητροπολίτης Μεγαλόπολης Θεόφιλος.

Η πρώτη παράδοση αναφέρει ότι κατά το Βυζάντιο κάθε οικογένεια όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για το στρατό του κι αν αυτό δεν ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβάλει χρήματα για τη μίσθωση ενός μισθοφόρου να την εκπροσωπήσει.

Η νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής οικογένειας με πατέρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τη Βάστα, λίγο έξω από τη Μεγαλόπολη. Το χρηματικό ποσό που απαιτείτο για την πληρωμή μισθοφόρου ήταν πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες της οικογένειάς της και ο πατέρας της ανήμπορος να πάρει μέρος σε μάχη. Έτσι η Θεοδώρα σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει η ίδια στο στρατό του χωριού της. Η ιστορία στην εκκίνηση της μοιάζει με την αντίστοιχη κινέζικη παράδοση της Μουλάν, γνωστή από τον κινηματογράφο κινουμένων σχεδίων.

Βρέθηκε πολύ σύντομα να πολεμά σε μάχες με περίσσιο θάρρος. Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν ήθελε να προδώσει το μυστικό της και όσο κι αν η Θεοδώρα προσπαθούσε να μεταπείσει τη νεαρή κοπέλα λέγοντάς της ότι είναι αφιερωμένη στο Θεό, τόσο η νεαρή κοπέλα ήθελε το νεαρό που έβλεπε μπροστά της, τον όμορφο και θαρραλέο στρατιώτη που είχε γνωρίσει. Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε τη νεαρή κοπέλα στην εκδίκηση. Κοιμήθηκε με κάποιον άλλο στρατιώτη με τον οποίο έμεινε έγκυος και πήγε στον Διοικητή του στρατού δηλώνοντας ότι η Θεοδώρα, δηλαδή ο στρατιώτης που είχε ερωτευθεί η κοπέλα, ήταν εκείνος που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί.

Η άρνηση της Θεοδώρας, η οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, στο συγκεκριμένο γάμο, δεν επέτρεπε παρά την καταδίκη της σε θάνατο λόγω ατίμωσης της νεαρής κοπέλας. Όπως και έγινε.

Άλλη παράδοση διατείνεται ότι η Αγία Θεοδώρα ήταν η Αυγούστα Θεοδώρα, κόρη του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η΄ της μακεδονικής δυναστείας, που λέγεται πως βασίλεψε σαν άνδρας από το 1055 μέχρι το 1056. Η Αυγούστα Θεοδώρα κατά τους ισχυρισμούς του Μιχαήλ ΣΤ΄ του Στρατιωτικού που τη διαδέχθηκε με κίνημα αρρώστησε βαριά και πέθανε, ενώ κατ' άλλους εικάζεται ότι ο ίδιος την δολοφόνησε και την έθαψε εδώ ή ότι Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στον 12ο αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα λείψανά της. Με την ολοκλήρωση του ναϊδρίου αυτού, φύτρωσαν 17 δέντρα στη στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε και έτσι ολοκληρώθηκε ο θρύλος της Αγίας Θεοδώρας.

Η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας από αμνημονεύτων ετών και μέχρι του έτους 1952 εορταζόταν κάθε Λαμπροτρίτη για λόγους που δεν διέσωσε η παράδοση ως τοπική Αγία και πανηγύριζε ο φερώνυμος ιερός ναΐσκος της. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται την ίδια μέρα, που η εκκλησία μας τιμά και την μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εξ Αλεξάνδρειας στις 11 Σεπτεμβρίου.

Όπως και να’ χει το φαινόμενο είναι θαυμαστό και πολλοί άνθρωποι βρίσκουν ανακούφιση, παρηγοριά και θεραπεία στις ασθένειες και τα προβλήματά τους.

Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν σύνηθες το φαινόμενο γυναίκες να ντύνονται ανδρικά και να παριστάνουν τους άντρες, όπως δείχνουν οι πηγές. Αυτό γινόταν είτε από ένθεο ζήλο για να μπουν σε κάποιο αντρικό μοναστήρι και να ασκηθούν σκληρά όπως οι άντρες, είτε για να ξεφύγουν από τους περιορισμούς που έθεταν οι κοινωνικές συμβάσεις κάθε εποχής στις γυναίκες, είτε για άλλους λόγους πολλές φορές άγνωστους στους ανθρώπους, γνωστούς στο Θεό που ετάζει καρδιάς κατά τον ψαλμωδό.

Για να επιτύχουν το σκοπό τους εκμεταλλεύονταν το θεσμό του ευνούχου. Παρουσιάζονταν δηλαδή ως ευνούχοι, ώστε να μην αναγνωριστούν ως γυναίκες. Οι ευνούχοι ήταν επίσης ένα άλλο φαινόμενο των Βυζαντινών χρόνων. Αν και ο ευνουχισμός αποτρέπεται από τους Εκκλησιαστικούς κανόνες, ωστόσο στα Βυζαντινά χρόνια θεσμοθετήθηκε ως ποινή, ώστε να μην έχει κάποιος δικαίωμα στο βασιλικό αξίωμα, μιας και αυτό είναι κληρονομικό. Περισσότερα μπορεί να βρει κάποιος στην εμπεριστατωμένη εργασία της Ευγενείας Ζούκοβα, «Μονάστριες που ασκήτεψαν σε ανδρικά μοναστήρια», εκδόσεις Αρμός, από όπου και η σχετική βιβλιογραφία.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Πανηγυρίζοντας τον Αγιο Λουκά τον ιατρό!

Image Hosted by ImageShack.us


Στις 10 & 11 Ιουνίου πανηγύρισε το παρεκκλήσιο του Αγίου Λουκά του ιατρού Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Το παρεκκλήσιο βρίσκεται στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης στην όδο Ευριπίδου 93 που αποκτήθηκε μετά από πολλές προσπάθειες μόλις το 1996. Την ονοματοδοσία του παρεκκλησίου έδωσαν οι νέοι του Πνευματικού Κέντρου.

Image Hosted by ImageShack.us


Στη συνέχεια όταν απέκτησε παρεκκλήσιο του Αγίου Λουκά και η γειτονική ενορία της Ευαγγελίστριας, υπήρξε η σκέψη να αλλάξει όνομα ο Ναός, ωστόσο ο Άγιος Λουκάς έδειξε έντονη την παρουσία του.

Image Hosted by ImageShack.us


Ο βίος αυτού του πολυπαθούς αγίου, το σύγχρονο της ζωής του, η ιατρική του ιδιότητα και τα θαύματα σε ασθενείς και αναγκεμένους δίνουν ένα κλίμα συγκίνησης και ιλαρότητας σε αυτή τη γιορτή. Σπάνια συναντά κανείς τόσο κόσμο σήμερα στις εκκλησίες, που ταυτόχρονα να συμμετέχει με τέτοια προσευχητική διάθεση. Ένα πανηγύρι ξεχωριστό από τα άλλα δείγμα του ότι ο Άγιο Λουκάς, με τη ζωή, το παράδειγμα και την παρουσία του μιλά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Image Hosted by ImageShack.us


Ο Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (κοσμικό όνομα Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) ήταν Αρχιερέας και Καθηγητής - Χειρούργος.

Γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της Κριμαίας. Παντρεύτηκε τη νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά. Σε ηλικία 38 ετών έχασε τη σύζυγό του από φυματίωση. Δεν ξαναπαντρεύτηκε, και επισκεπτόταν τον τάφο της συχνά όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες της ταραχώδους ζωής του.

Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Σε όλη του τη ζωή ήταν από λίγο έως εξαιρετικά φτωχός, καθώς είτε ο μισθός του ήταν μικρός, είτε βρισκόταν στη φυλακή.

Ο άγιος Λουκάς ως ιατρός δημοσίευσε σαράντα επιστημονικά έργα. Γύρω στο 1909 κατάφερε να βρει έναν απλό και σίγουρο μαζί τρόπο να γίνεται ένεση στο σημείο εξόδου του ισχιακού νεύρου από τον κλωβό της λεκάνης, και τρόπο εφαρμογής της μεθόδου αυτής της τοπικής αναισθησίας στην άκρα χείρα. Με τη δική του μέθοδο έκανε 538 εγχειρήσεις με μεγάλη επιτυχία. Τότε ήταν 33 ετών.

Ένα κλασικό έργο του, το οποίο εκδόθηκε το 1934 είναι το βιβλίο "Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων", το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, την κορυφαία διάκριση της προπολεμικής Ρωσίας.

Ο άγιος Λουκάς ήταν πάντοτε πιστός Χριστιανός. Δεν έχανε λειτουργία και παρακολουθούσε όρθιος όλες τις παννυχίδες και τους όρθρους, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις ημέρες των ορθοδόξων γιορτών. Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία προσευχόταν για λίγα λεπτά πριν από κάθε επέμβαση. Έπειτα, μ' ένα βαμβάκι ποτισμένο στο ιώδιο, έκανε το σημείο του σταυρού στο σώμα του ασθενούς, εκεί που θα γινόταν η τομή. Μόνο μετά από αυτά έλεγε με επισημότητα «το νυστέρι». Οι άθεοι συνάδελφοί του γρήγορα τον συνήθιζαν και δεν έδιναν σημασία, ενώ οι θρησκευόμενοι τα έβρισκαν αυτά πολύ φυσικά.

Το 1921 ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα (1923) Επίσκοπος Τασκένδης. Από τότε συνδύαζε ποιμαντικά και ιερατικά καθήκοντα. Παρέμεινε αρχίατρος του Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του. Από το 1922 και μέχρι την τελευταία του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.

Οι λόγοι των διώξεών του ήταν, οι γενικοί διωγμοί κατά των Ορθοδόξων και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου Λουκά να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», ένα εκκλησιαστικό πραξικόπημα μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Οι ταλαιπωρίες αυτές ουσιαστικά κατέστρεψαν την υγεία του αγίου Λουκά, ο οποίος τα τελευταία 9 έτη της ζωής του ήταν τυφλός από γλαύκωμα.

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης.

Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς φέρεται από τους πιστούς να εμφάνισε πολλά πνευματικά χαρίσματα όσο ακόμα ζούσε. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ασθενών, ότι έκανε ορθή διάγνωση της ασθένειάς τους με το που τους έβλεπε, ενώ άλλοι γιατροί που τους είχαν εξετάσει τους έβρισκαν υγιείς. Πολλοί έχουν επίσης δηλώσει ότι διαπίστωσαν ότι είχε διορατικό χάρισμα, κι άλλοι ότι τους θεράπευσε με την προσευχή του, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του που δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί.

Εκοιμήθη στις 11 Ιουνίου του 1961. Οι αρχές απαγόρευσαν την εκφορά του νεκρού με τα πόδια από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πράγμα που προκάλεσε τη λαϊκή αγανάκτηση ακόμα και των αλλοδόξων. Τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, η εκφορά έγινε στην κεντρική λεωφόρο της Συμφερούπολης και διήρκεσε τρισήμιση ώρες. Τη νεκρική πομπή ακολούθησε πλήθος κόσμου, η κυκλοφορία σταμάτησε, ενώ τα μπαλκόνια, οι ταράτσες και τα δέντρα ακόμα, ήταν γεμάτα ανθρώπους. Τον Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχτηκε άγιος. Στις 17 Μαρτίου 1996 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του μπροστά σε 40.000 περίπου παρευρισκόμενους. Λέγεται ότι βρέθηκαν η καρδιά του και τμήματα του εγκεφάλου του αδιάφθορα ενώ άρρητος ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του.

Η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Ιουνίου.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

«Κωνσταντίνεια 2009»

Image Hosted by ImageShack.us



Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συµβούλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης µὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων µας διοργανώνει ἀπὸ τὴν Κυριακὴ 17 ἕως τὴν Κυριακὴ 24 Μαΐου 2009, τὶς λατρευτικὲς καὶ πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις «Κωνσταντίνεια 2009» καὶ σᾶς προσκαλεῖ νὰ τιµήσετε µὲ τὴν παρουσία σας τὶς ἐκδηλώσεις.

Ἔκθεση φωτογραφίας µὲ τίτλο:

«Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Πειραιῶς 130 χρόνια ἱστορίας».

Ἀπὸ τὶς 17 ἕως τὶς 25 Μαΐου καθηµερινὰ 10:00-01:00 π.µ. - 07:00-09:00 µ.µ. θὰ λειτουργεῖ στὸ Πνευµατικό µας Κέντρο Ἡ ἔκθεση διοργανώνεται σὲ συνεργασία µὲ τὸ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο τοῦ ∆ήµου Πειραιᾶ καὶ τὸ τµῆµα Ἰδιωτικῶν Συλλογῶν-Φωτογραφικὸ Ἀρχεῖο.


ΠΡOΓΡΑΜΜΑ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΩΝ

Κυριακὴ 17 Μαΐου

06:00 µ.µ. Ὑποδοχή ἔµπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τεµαχίου ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου & τῆς τιµίας Κάρας τῆς Ἁγίας Ἑλένης Σινωπίτιδος.
Μέγας Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασµιωτάτου Ποιµενάρχου µας κ. Σεραφείµ.
10:00-01:00 π.µ. Ἱερὰ Ἀγρυπνία. Θὰ λειτουργήσει καὶ θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. Χρυσόστοµος Νάσης µὲ θέµα: «Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἡ Σινωπίτις». Θὰ ψάλλουν οἱ Αἰδεσιµ.: Πρωτ. π. Χρῆστος Χριστοδούλου & Οἰκ π. Γρηγόριος Καραλῆς.

Τρίτη 19 Μαΐου

07:00 π.µ. Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία.
11:00 π.µ. Παράκληση.
06:00 µ.µ. Ἑσπερινὸς- Χαιρετισµοὶ στοὺς Ἁγίους Κωνσταντῖνο & Ἑλένη. Ὁµιλία ἀπὸ τὸν Ἀρχιµ. π. Τιµόθεο Σταυρίδη, Προϊστάµενο τοῦ Ἱ. Ν. Παναγίας Βλαχέρνας Ἱ. Μ. Νικαίας.
07:30 µ.µ. Θὰ ὁµιλήσει ὁ κ. ∆ηµήτριος Φερούσης µὲ θέµα: «Ἱστορία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Πειραιῶς» .
08:30 µ.µ. Προβολὴ ταινίας «Maldonato Miracle» σὲ σκηνοθεσία Salma Hayek.
10:00-01:00 π.µ. Ἱερὰ Ἀγρυπνία. Θὰ ὁµιλήσει ὁ Πρωτ. π. Ἀνδρέας Μαρκόπουλος ἐφηµέριος Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς µὲ θέµα: «Ἡ θεραπευτικὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ ἱερεὺς ὡς ψυχοθεραπευτής». Θὰ ψάλλει Βυζαντινὸς χορὸς ὑπὸ τὴ ∆ιεύθυνση τοῦ κ. Χουρµουζίου Νταραβάνογλου, Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς.

Τετάρτη 20 Μαΐου

07:00 π.µ. Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία.
11:00 π.µ. Παράκληση.
07:30 µ.µ. Μέγας Πολυαρχιερατικὸς Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς µετ’ ἀρτοκλασίας καὶ Θείου κηρύγµατος χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σµύρνης κ. Συµεὼν
καὶ συγχοροστατούντων Ἁγίων Ἀρχιερέων.
10:00 µ.µ. Παράκληση στὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο.
11:30 µ.µ. Ἱερὰ Ἀγρυπνία Θὰ λειτουργήσει καὶ θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. ∆ανιήλ Ψωΐνος, Προϊστάµενος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Τριάδος Πειραιῶς µὲ θέµα: «Μίµησις Ἁγίου». Θὰ ψάλλει Βυζαντινὸς χορὸς ὑπὸ τὴ ∆ιεύθυνση τοῦ κ. Βασιλείου Κουτσόγιαννου, Πρωτοψάλτου Ἱ. Ν. Ἁγ. Σοφίας Πειραιῶς.

Πέµπτη 21 Μαΐου

07:00 π.µ. Ὄρθρος - Πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία χοροστατοῦντος καὶ ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ Ὑµµητοῦ κ. ∆ανιὴλ καὶ συνιερουργούντων:τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Ν. Σµύρνης κ. Συµεών, τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Προικονήσου κ. Ἰωσήφ, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου ∆ιαυλείας κ. ∆αµασκηνοῦ καὶ τοῦ Ποιµενάρχου µας κ. Σεραφείµ.
07:00 µ.µ. Μεθέορτος Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς καὶ Χαιρετισµοὶ εἰς τοὺς Ἁγίους Κωνσταντῖνο καὶ Ἑλένη χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Νικαίας κ. Ἀλεξίου.

08:30 µ.µ. Λιτάνευση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καὶ τῶν Τιµίων Λειψάνων συµµετεχόντων τῶν Ἀγίων Ἀρχιερέων. Ἡ Λιτανευτικὴ ποµπὴ θὰ ἀκολουθήσει τὴ διαδροµή: Ἁγίου Κωνσταντίνου-Ἡρώων ΠολυτεχνείουΤσαµαδοῦ-Γρηγορίου Λαµπράκη-Βασιλέως Γεωργίου-Ἁγίου Κωνσταντίνου-Ναός (ἀρτοκλασία καὶ ὁµιλία).
10:00-01:00 π.µ. Ἱερὰ Ἀγρυπνία. Θὰ λειτουργήσει καὶ θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. Μεθόδιος Κρητικὸς Ἡγούµενος Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἀναστάντος Χριστοῦ Πειραιῶς µὲ θέµα: «Ἀπὸ τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο στοὺς Νεοµάρτυρες». Θὰ ψάλλει ὁ Βυζαντινὸς χορὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παµµεγίστων Ταξιαρχῶν Μοσχάτου.

Σάββατο 23 Μαΐου

07:00 π.µ. Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία.
11:00 π.µ. Παράκληση.
06:30 µ.µ. Ἑσπερινὸς. Θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. Ἀνανίας Κουστένης µὲ θέµα: «Ὁ Γενάρχης τῆς Ρωµηοσύνης».
07:30 µ.µ. Συναυλία µὲ Ἀναστάσιµους Ὕµνους. Θὰ ψάλλει ἡ χορωδία τῆς Σχολῆς τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ὑπὸ τὴ ∆ιεύθυνση τοῦ κ. Σπυρίδωνος Παυλάκη ∆ιευθυντὴ τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.
10:00-01:00 π.µ. Ἱερὰ Ἀγρυπνία Θὰ λειτουργήσει καὶ θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. ∆αµασκηνὸς Μακρυδάκης, Προϊστάµενος Ἱεροῦ Ναοῦ Προφητοῦ Ἡλιοῦ Καστέλας µὲ θέµα: «Θεοῦ ∆ύναµις». Θὰ ψάλλει ὁ Βυζαντινὸς χορὸς τῶν ἀναγνωστῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.


Κυριακὴ 24 Μαΐου

07:00 π.µ. Ὄρθρος – Ἀρχιερατικὴ Θεία ΛειτουργίαΚτητορικὸ Μνηµόσυνο.
10:30-11:30 π.µ. Β΄ Θεία Λειτουργία. Θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. ὁ π. Θεόκλητος Λεγάτος µὲ θέµα: «Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος καὶ ἡ Ἐκκλησία».
06:00 µ.µ. Ἑσπερινὸς. Θὰ ὁµιλήσει ὁ ἀρχιµ. π. Νεκτάριος Βιτάλης, Προϊστάµενος τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήµατος Ἁγίου Νεκταρίου Καµάριζας µὲ θέµα: «Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος».
07:30 µ.µ. Ἀναχώρηση Ἱερῶν Λειψάνων.
08:30 µ.µ. Συναυλία ἐπὶ τῇ λήξει τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων - Λήξη Κατηχητικῶν.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ισαπόστολοι: H Ιστορία του Ναού μας.

Image Hosted by ImageShack.us


Ὅταν στὶς 2 Ἰουλίου τοῦ 1878 ὁ Δήμαρχος τοῦ Πειραιᾶ Τρύφωνας Μουτζόπουλος τοποθετοῦσε τὸν θεμέλιο λίθο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Πειραιῶς, ἡ πόλη τοῦ Πειραιᾶ εἶχε κιόλας 40 χρόνια ἱστορίας. Τὸ τοπίο δὲ θύμιζε τίποτε ἀπὸ τὸ ἐρειπωμένο μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα μὲ τὰ γύρω βοσκοτόπια στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1820. Ὁ Πειραιᾶς ἐξελισσόταν πλέον μὲ ραγδαίους ρυθμοὺς σὲ μια πόλη ἀναπτυσσόμενη οἰκονομικά, ἐμπορικά, βιομηχανικὰ καὶ πληθυσμιακά.

Μεταξὺ 1836 καὶ 1896, διαπιστώνεται αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ 1071 κατοίκους τὸ 1836 σὲ 51.020 κατοίκους τὸ 1896, 50.00 κατοίκους σὲ 60 χρόνια. Ἔτσι ὁ Ναὸς ἀνεγέρθηκε ὥστε νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες τῆς πληθυσμιακὰ ἀναπτυσσόμενης πόλης.

Ὁ Ναὸς χτίστηκε σὲ οἰκόπεδα τοῦ Χιώτη ἐμπόρου Ἡλία Βάβουλα. Οἱ συνθῆκες δὲν ἦταν ὁμαλὲς εξαιτίας τῆς διαμάχης μεταξὺ τῶν κληρονόμων του καὶ τοῦ Δήμου τοῦ Πειραιᾶ, ὅμως μετὰ ἀπὸ μακροχρόνιες ἀντιδικίες βρέθηκε συμβιβασμὸς τὸν Μάιο τοῦ 1883, χάρη στὶς ἐνέργειες τοῦ Δημάρχου Τρύφωνος Μουτζόπουλου.

Οἱ ἐργασίες ἀνοικοδόμησης ὁλοκληρώθηκαν τὸ 1882, ἐνῶ τὰ ἐγκαίνια ἔγιναν τὸ 1887. Ἀρχικὰ τὰ ἔγγραφα ἀναφέρουν τὸ Ναὸ ὡς « νέα Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς πλατείας Κοραῆ» καὶ μόλις τὸ 1883 φαίνεται γιὰ πρώτη φορὰ νὰ ὀνοματοδοτεῖται πρός τιμήν τοῦ αὐτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ποὺ σταμάτησαν νὰ κτίζουν ἀρένες στὶς ὁποῖες σκοτώνονταν ἄνθρωποι καὶ ἄρχισαν νὰ κτίζουν Ἐκκλησίες μέσα στὶς ὁποῖες σώζονται ἄνθρωποι.

Ὁ λόφος μεταξὺ τοῦ κεντρικοῦ λιμένα καὶ τοῦ λιμανιοῦ τῆς Ζέας (Πασαλιμάνι) στὸν ὁποῖο οἰκοδομήθηκε ὁ Ναὸς, μαζὶ μὲ τὸ Δημοτικὸ Θέατρο καὶ τὰ γύρω διδακτήρια ἀποτελούσαν γιὰ χρόνια τὸ κέντρο τοῦ Πειραιᾶ καὶ δεῖγμα τῆς δύναμης καὶ τοῦ κύρους τῆς νέας πόλης. Τὰ κτήρια αὐτὰ συγκέντρωναν τὰ βλέμματα τῶν ταξιδιωτῶν ὅταν πλησίαζαν τὸ λιμάνι μέχρι ποὺ κρύφτηκαν ἀπὸ ἄλλα οἰκοδομήματα, ἐξ αἰτίας τῆς ἄναρχης ἀνοικοδόμησης τῶν μετέπειτα χρόνων.

Ὁ Ναὸς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους καὶ ὡραιότερους ναοὺς τοῦ Πειραιᾶ. Ἔχει χωρητικότητα 1200 ατόμων, καὶ τὸ σχέδιο του μὲ τὰ ἐπιβλητικὰ κωδωνοστάσια καὶ τὸν ψηλὸ τροῦλο θυμίζει πολὺ τὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Ἀθήνας. Κτίστηκε μὲ σχέδια τοῦ ἀρχιτέκτονα Ἰωάννη Λαζαρίμου, μὲ μηχανικὸ τὸν Παναγιώτη Ζίζηλα, σὲ περιοχὴ ἡ ὁποῖα εἶχε δοθεῖ σὲ Χιῶτες ποὺ ἐγκαταστάθηκαν στὸν Πειραιᾶ τὸ 1835. Μάλιστα ἡ ὁδὸς Ἁγίου Κωνσταντίνου ἀποτελοῦσε παλαιότερα τὴν Χιακὴ Πλατεία.

Ὁ ἀρχιτέκτονας Ἰωάννης Λαζαρίμος μὲ σπουδὲς στὸ Παρίσι καὶ τὸ Μόναχο ἀνέλαβε λίγο ἀργότερα τὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ τό Δημοτικό Θεάτρο τοῦ Πειραιᾶ, Σχεδίασε ταὸν Ναὸ βασισμένος στὸν βυζαντινὸ ρυθμὸ τῆς σταυροειδοῦς βασιλικῆς μὲ τροῦλλο, ὡστόσο ἔδωσε καὶ γραμμὲς νεοκλασικισμοῦ στὸ οἰκοδόμημα, τάση ποὺ κυριαρχοῦσε τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη καὶ ἐπηρέασε καὶ τὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο.

Πολλοὶ ἀξιόλογοι ἁγιογράφοι, μαρμαρογλύπτες καὶ ἄλλοι καλλιτέχνες διακόσμησαν τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ναοῦ. Ἡ ἁγιογράφηση πραγματοποιήθηκε σταδιακὰ ἐπὶ δημαρχίας Θεόδωρου Ρετσίνα (1887-1891), ἀλλὰ καὶ ἀργότερα. Κατὰ καιροὺς ἁγιογράφησαν οἱ: Δροσόπουλος, Κ. Πρινόπουλος, Β. Κόττας, Δ. Γεωργαντᾶς, Πολυχρόνης Λεμπέσης, Κ. Λιβαδᾶς, Κ. Ἀρτέμης καὶ Π. Μπάτας. Ἀκολούθησαν καὶ αὐτοὶ τὴν δυτικοευρωπαϊκὴ τεχνοτροπία, δίδοντας ἕνα νατουραλιστικὸ ὕφος στὰ ἔργα τους. Ὁ σημαντικότερος ἁγιογράφος τοῦ Ναοῦ ἦταν ὁ Πολυχρόνης Λεμπέσης εἶχε σπουδάσει στὴ Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν τοῦ Μονάχου καὶ ἀναδείχθηκε σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς αξιολογότερους Ἕλληνες ζωγράφους.

Σπουδαῖο εἶναι καὶ τὸ πνευματικὸ ἔργο τῶν εὐλαβῶν λευιτῶν, ποὺ στήριξαν ἀνθρώπους, ἄκουσαν τὸν πόνο τους, ἀνέλαβαν εὐθύνες καὶ βάρη, ὕψωσαν τὰ χέρια τους στὸ θυσιαστήριο. Οἱ ἱερεὶς καὶ οἱ διάκονοι ποὺ διακόνησαν τὸν Ναὸ εἶναι: ἀρχιμ. Ἰερεμίας Βλαχάκης, πρωτ. Ἀνδρέας Οἰκονόμου, σακελλάριος Δημήτριος Παππαδάκης, οἰκονόμος Δημήτριος Παππαδάκης, πρωτ. Βασίλειος Ἀθανάσίου, πρωτ. Δημήτριος Παΐλης, πρωτ. Θεόδωρος Λογοθέτης, πρωτ. Θεόδωρος Παπασωτηρίου, πρωτ. Γεώργιος Πυρουνάκης, ἀρχιμ. Νεόφυτος Σταματιάδης, πρωτ. Ἐμμανουὴλ Χατζηανδρέου, οἰκονόμος Κωνσταντῖνος Χιονῆς, πρωτ. Νικόλαος Ζολώτας, ἀρχιμ. Θεόκλητος Σφήνας μετέπειτα Μητροπολίτης Γρεβενῶν, ἀρχιμ. Γεώργιος Σιγάλας νῦν Μητροπολίτης Γρεβενῶν, πρωτ. Σωτήριος Κασσίλος, πρωτ. Μιχαὴλ Φερούσης, πρωτ. Γεώργιος Βαλλιάνος, ἀρχιμ. Θεοδόσιος Φραγκιάδης, ἀρχιμ. Δωρόθεος Λιγνός, ἀρχιμ. Πολύκαρπος Κοροβέσης, ἱερομ. Ἰοβιανὸς Λαυρακάς, πρωτ. Δημήτριος Μαρκάτης, ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Κοντογιάννης ἡγούμενος τῆς Μονῆς Πεντέλης, ἀρχιμ. Συνέσιος Ἀναστασίου, πρωτ. Ἰωάννης Παπαδημητρίου, πρωτ. Ἀντώνιος Μάρκαρης, πρωτ. Γεώργιος Καλαπανίδας, ἀρχιμ. Χριστοφόρος Παπαδόπουλος μετέπειτα ἡγουμενος τῆς Μονῆς Πετράκη, πρωτ. Δημήτριος Μαραγκουδάκης, ἀρχιμ. Ἰερεμίας Φούντας μετέπειτα Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως. Διάκονοι: Δωρόθεος Φλέγκας, Γερμανὸς Τζερέφος, Δωρόθεος Δολέγκας, Εἰρηναῖος Λοράνδος, Ἰωάσαφ Χάνος, Θεόκλητος Καντάρης, Νεόφυτος Χαροντάκης, Νικόλαος Ζορμπᾶς, Γεώργιος Καλαμάρης, Γεώργιος Καλαμάρης, Ἐμμανουὴλ Λαλαΐτης, Νίκανδρος Καρακωστόπουλος, Τίτος Μπουρλάκης, Χρῖστος Χριστοδούλου. Σήμερα διακονοῦν τὸν Ναὸ οἱ: πρωτ. Ἰωάννης Παναγιώτου,πρωτ. Χρῖστος Χριστοδούλου, πρωτ. Ἀντώνιος Φύτρος, διακ. Γεώργιος Θεοχάρης.

Ψάλτες που διακόνησαν τὰ ἀναλόγια τοῦ Ναοῦ εἶναι οἱ: Χρῖστος Μίγκας, Κωνσταντῖνος Βενιζέλος, Γεώργιος Πόμενας, Νικόλαος Βλαχόπουλος, Ρουσουνέλος, Παναγιώτης Δουκάκης, Μιχαὴλ Μαζοκοτάκης, Γεώργιος Ἀσημακόπουλος, Γρηγόριος Βαλληνδράς, Νικόλαος Νικολαΐδης, Ἰωάννης Βαλαδάκης, Ἰωάννης Παναγιωτόπουλος ἤ Κοῦρος, Γεώργιος Κλειδᾶς, Μηνὰς Μηναΐδης, Ἀπόστολος Βαλληνδράς ,Δημήτριος Βεργιάννης, Κωστόπουλος Παναγιώτης, Ἡλίας Σερασκέρης, Ἀθανάσιος Πέτας, Μαυραγάνης Διαμαντῆς, Φώτης Δαλαλίδης, Γεώργιος Κυριαζάνος. Σήμερα ψάλλουν οἱ ἀξιόλογοι ἱεροψάλτες Σπυρίδων Παυλάκης καί Λάζαρος Κουμεντάκης.

Τὰ πολλὰ ἀναθήματα ποὺ ὑπάρχουν μαρτυροῦν τὴ ζωντανὴ παρουσία τῶν Ἁγίων. Οἱ προσφορὲς προσκυνηταριῶν καὶ ἄλλων κατασκευῶν ἀπὸ συλλόγους (Χιῶτες, Κρῆτες κλπ), συντεχνίες (ἔμποροι, τεχνῖτες) καὶ ἰδιῶτες φανερώνουν ὅτι πολλοὶ πιστοὶ ἐπικαλούνταν καὶ εἴχαν προστάτες τοὺς Ἁγίους.

Παράλληλα, ἡ ἐνορία τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης στήριξε καὶ ὑλικὰ τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες κάθε ἐποχῆς μὲ ὅλα τά μέσα, τόσο στὰ δύσκολα χρόνια μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ 1922, ὅταν τὸ λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ γέμισε μὲ 30.000 πρόσφυγες ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ 17.000 ἔμειναν γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ ἄστεγοι, ὅσο καὶ κατὰ τὴν Γερμανικὴ Κατοχή.

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος κατὰ τὸ ἔτος 1934 λειτούργησε ὡς τὸ πρῶτο διδακτήριο τοῦ Νυκτερινοῦ Γυμνασίου.

Μετὰ τὸν βομβαρδισμὸ τοῦ λιμανιοῦ στὶς 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1944 καὶ τὴν κατάρρευση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος, φιλοξένησε κάτω άπὸ τοὺς θόλους του τὰ ἱερὰ σκεύη, τὶς ἅγιες εἰκόνες καὶ τὰ τίμια λείψανα ποὺ φυλάσσονταν στὸν καθεδρικὸ Ναό. Ἀπὸ τότε ὁ Ναὸς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης ἔγινε δυο φορὲς Καθεδρικὸς Ναὸς τοῦ Πειραιᾶ καὶ ἐκεῖ τελούνταν οἱ μεγάλες ἐθνικὲς ἑορτὲς τῆς 25ης Μαρτίου καὶ τῆς 28ης Οκτωβρίου.
Ὁ ναὸς ἔχει πέντε παρεκκλήσια ἀφιερωμένα: στὸν ἅγιο Λουκᾶ Συμφερουπόλεως τὸν ἰατρό (Πνευματικὸ Κέντρο), στὸν ὅσιο Παρθένιο ἐπίσκοπο Λαμψάκου (γυναικωνίτης), στὸν ἅγιο Στυλιανό (γυναικωνίτης), στὸν ἅγιο Ἀθανάσιο (δεξιὸ κλίτος), στὸν ἅγιο Δημήτριο (ἀριστερὸ κλίτος). Στὸ σκευοφυλάκιο τοῦ Ναοῦ φυλάσσονται τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως τοῦ ἰατροῦ, καθὼς καὶ μικρὸ τεμάχιο Τιμίου Ξύλου

Τὸ 1996 ἀγοράστηκε ἕνα νεοκλασικό οἴκημα στὴν ὁδὸ Εὐριπίδου 93, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖται ὡς Πνευματικὸ Κεντρο καὶ στεγάζει τὰ κατηχητικὰ σχολεία καὶ ἄλλες δραστηριότητες, ἐνῶ καθημερινὰ σ’ αὐτὸ σιτίζονται δεκάδες ἄποροι ἀδελφοί μας.

Δυστυχῶς, ὁ φθοροποιὸς χρόνος ἔχει ἀφήσει τὰ σημάδια του στὴν Ἐκκλησία. Οἱ σεισμοὶ τῶν ἐτῶν 1981, 1997, 2008 ἔχουν πλήξει τὸ ναὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρχουν πολλὲς ρηγματώσεις στοὺς θόλους καὶ τὸν τροῦλο καὶ νὰ χρειάζεται ἄμεση ἀποκατάσταση. Γι’ αὐτὸ τὸν σκοπὸ γίνονται πολλὲς καὶ ἄοκνες προσπάθειες, ὥστε νὰ συγκεντρωθοῦν τὰ χρήματα ποὺ θὰ διατηρήσουν αὐτὸ τὸ στολίδι τῆς πόλης τοῦ Πειραιᾶ γιὰ πολλὰ ἀκόμη χρόνια.