ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

Ο ατομισμός

Μία κλασική περίπτωση προκλητικού περιγράφεται στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί µου αδελφοί. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας μίλησε για έναν πλούσιο άνθρωπο, με άφθονα υλικά αγαθά, ο οποίος ζούσε μέσα στη χλιδή και στην πολυτέλεια, ενώ γύρω του υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος βουτηγμένος στη δυστυχία και την ανέχεια, στον πόνο και την αδυναμία. Αυτόν τον κόσμο εκπροσωπούσε ο φτωχός Λάζαρος, που κειτόταν έξω από την πόρτα του αρχοντικού του, άρρωστος και εξαθλιωμένος και περίμενε να χορτάσει την πείνα του από τα ψίχουλα που άφηνε στο τραπέζι του ο πλούσιος. Κι όμως εκείνος, αν κι έβλεπε τον αξιολύπητο αυτό άνθρωπο, έμενε ασυγκίνητος για την κατάστασή του, επιδεικνύοντας απανθρωπιά και αναλγησία.

Ο βασικός λόγος στον οποίο οφείλεται η ανάλγητη στάση του πλουσίου της περικοπής είναι η ανύπαρκτη σχέση του με τον Θεό. Τα ενδιαφέροντά του περιορίζονταν αποκλειστικά και μόνο στη σάρκα και την ικανοποίησή της, στην απόκτηση πλούτου και την εγωιστική απόλαυσή του. Ο πλούσιος δεν είχε πνευματικά ενδιαφέροντα, αγνοούσε την ύπαρξη της ψυχής του, δεν αναζητούσε το δημιουργό του, γιατί δεν πίστευε ότι κάποτε θα σταθεί ενώπιον Του δίνοντας λόγο για τα πεπραγμένα της ζωής του.

Η διακοπή της επικοινωνίας του με τον Θεό, οδήγησε τον πλούσιο στη διακοπή και της σχέσης του με το συνάνθρωπό του. Για τον ίδιο δεν υπήρχε τίποτα άλλο σ’ αυτή τη ζωή άξιο προσοχής και φροντίδας, παρά μόνο ο εαυτός του. Οι συνάνθρωποί του ήταν άξιοι της τύχης τους και δεν άξιζαν το ενδιαφέρον, τη φροντίδα και την αγάπη του.

Η εικόνα του αδίστακτου και απάνθρωπου πλουσίου της σημερινής παραβολής δεν είναι ξένη, δυστυχώς με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Είναι φωτογραφία, θα έλεγε κανείς, πολλών ανθρώπων της εποχής μας, εκείνων που βλέπουν το συνάνθρωπό τους αδύναμο και ανήμπορο να ζήσει αξιοπρεπώς, εκείνων που νοιάζονται μόνο για την καλοπέρασή τους, εκείνων που στερούνται πνευματικών ενδιαφερόντων. Ο ατομισμός ύψωσε πανύψηλα τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους, τους οδήγησε στην ψεύτικη και απατηλή αυτάρκεια, ώστε να νομίζουν πως δεν έχουν ανάγκη από την «καλημέρα» του συνανθρώπου τους. Ο ένας βλέπει τον άλλο κάτω από το πρίσμα του δικού του συμφέροντος. Συνάπτει φιλίες συμφεροντολογικές, γίνεται ευγενικός όπου πρόκειται κάτι να κερδίσει. Όλα τα μετρά µε τη ζυγαριά του συμφέροντος.

Η περίπτωση, όμως, του πλουσίου της περικοπής είναι και εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας, των πλουσίων κρατών του κόσμου, που ενδιαφέρονται, αποκλειστικά και μόνο, για την προώθηση και ικανοποίηση των πάσης φύσεως συμφερόντων τους, αδιαφορώντας, προκλητικά, για τη δυστυχία ολόκληρων λαών του τρίτου κόσμου, για εκατομμύρια ανήμπορα παιδιά που βιώνουν τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, την πείνα και οδηγούνται καθημερινά στο θάνατο, τη στιγμή που το ελάχιστο ενδιαφέρον των ισχυρών της γης θα μπορούσε να τους σώσει τη ζωή.

Η κοινωνία του 21ου αιώνα, αδελφοί µου, πάσχει και στερείται αγάπης και ανθρωπιάς, αλλά στερείται και πίστεως, αυτής της υπέρλογης δύναμης που μπορεί και αποκαθιστά την διασαλευμένη τάξη στις σχέσεις των ανθρώπων και αναδεικνύει, στη θέση που του αρμόζει, το ανθρώπινο πρόσωπο. Πρόκειται για τα χαρακτηριστικά εκείνα γνωρίσματα που μόνη η Εκκλησία µας, πλέον, προσπαθεί να μπολιάσει στις ψυχές των ανθρώπων, αρνούμενη πεισματικά να υποκύψει στην παραζάλη της απάθειας, του ατομισμού και της απανθρωπιάς, που τείνει να κυριεύσει την ανθρώπινη συνείδηση. Όσοι ζούμε μέσα στην Εκκλησία οφείλουμε να εργαζόμαστε ώστε εγωιστικές και απάνθρωπες λογικές, σαν κι αυτή του πλουσίου της περικοπής, να µην εδραιώνονται μέσα µας. Γύρω µας, κυρίως στην εποχή της κρίσης στην οποία ζούμε, υπάρχουν πολλοί «Λάζαροι», που περιμένουν το ελάχιστο ενδιαφέρον µας για να ζήσουν, για να νιώσουν άνθρωποι. Η Χριστιανική και η ανθρώπινη ιδιότητά µας, επιτάσσουν να σταθούμε δίπλα τους. ΑΜΗΝ!