ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Υπάρχει ο διάβολος;

Μία από τις διαχρονικές κατηγορίες των απίστων και των ορθολογιστών κατά τις Εκκλησίας, αγαπητοί µου αδελφοί, αφορά στη διδασκαλία Της για το πρόσωπο και το έργο του διαβόλου. Θεωρούν ότι η Εκκλησία έχει στήσει µία ολόκληρη µυθολογία γύρω από τον διάβολο, προκειµένου να προκαλέσει τρόµο στους ανθρώπους που ανήκουν στους κόλπους Της και µε τον τρόπο αυτό να τους εξουσιάζει. Χρησιµοποιεί δηλ. η Εκκλησία κάτι που δεν υπάρχει για να χειρίζεται πιο εύκολα τους ανθρώπους. Η σηµερινή Ευαγγελική περικοπή ανατρέπει αυτούς τους ισχυρισµούς.

Ο Κύριος βρίσκεται στην χώρα των Γαδαρηνών και καλείται, ακόµα µία φορά, να αντιµετωπίσει τον διάβολο, στο πρόσωπο ενός δαιµονισµένου ανθρώπου, ο οποίος είχε κυριευθεί από πλήθος δαιµόνων, ζούσε στα µνήµατα, ενώ η όψη του ήταν φρικτή και αποτρόπαια. Ο διάβολος, στο πρόσωπο του δαιµονισµένου, αναγνώρισε τον Χριστό ως Υιό του Θεού και ζήτησε να µην τον βασανίσει. Ο Κύριος απελευθέρωσε τον άνθρωπο από την αιχµαλωσία του διαβόλου και έστειλε τους δαίµονες σε ένα παρακείµενο κοπάδι χοίρων, οι οποίοι όρµησαν από τον γκρεµό στη λίµνη και πνίγηκαν. Ο θεραπευµένος άνθρωπος, έχοντας αποκτήσει και πάλι την ηρεµία και την ειρήνη µέσα του, απαλλαγµένος από τις δαιµονικές δυνάµεις, έκανε όσα του ζήτησε ο Κύριος: έγινε κήρυκας των θαυµασίων του Θεού πάνω του.

Η παραπάνω Ευαγγελική διήγηση, όπως και τόσες άλλες, καταρρίπτει τους ισχυρισµούς όσων αρνούνται την ύπαρξη του διαβόλου. Επιτυγχάνει, όµως και κάτι ακόµα πολύ σηµαντικό: αποκαλύπτει πως εκείνοι που λοιδορούν την διδασκαλία της Εκκλησίας περί του διαβόλου, αρνούνται συνολικά το Ευαγγέλιο της σωτηρίας. Εκείνος που αρνείται την ύπαρξη του διαβόλου «αναιρεί και µεγάλο µέρος των Ευαγγελικών αληθειών. Αναιρεί ότι ο διάβολος δοκίµαζε τον Χριστό και ότι ο Χριστός έδιωχνε τα κακά πνεύµατα από τους ανθρώπους και ότι Αυτός κατέστρεψε την εξουσία των δαιµόνων επάνω στους ανθρώπους. ∆ιότι ο πλέον κοντινός Μαθητής του Κυρίου, ο Άγιος Ιωάννης, ισχυρίζεται ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσµο για να καταστρέψει την διαβολική εξουσία επάνω στους ανθρώπους, λέγοντας: εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου».

Η Εκκλησία µας, λοιπόν και µέσα από την Ευαγγελική Της διδασκαλία, καθιστά σαφή την ύπαρξη και παρουσία του διαβόλου στον κόσµο και µε τον τρόπο αυτό πολεµά τον µεγαλύτερο πόθο του, να πείσει τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει. Αυτό επιδιώκει ο διάβολος και όταν το καταφέρνει, ενεργεί άνετα και χωρίς αντίσταση στις ψυχές εκείνων που αρνούνται την ύπαρξή του, γιατί δεν τον πολεµούν. Πώς να πολεµήσει κανείς έναν ανύπαρκτο αντίπαλο; Ενώ, αντιθέτως, η Εκκλησία µας έχει κηρύξει πόλεµο απηνή και αδυσώπητο κατά του διαβόλου και των οργάνων του στον κόσµο, στοχεύοντας στην πνευµατική θωράκιση των ανθρώπων.

Ο διάβολος, µε το διαβρωτικό του έργο και τις απατηλές µεθοδίες του, στοχεύει στην απώλεια της ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό, η βίωση της πνευµατικής ζωής είναι ένας συνεχής αγώνας, µία συνεχής πάλη, ανάµεσα στον άνθρωπο του Θεού - ο οποίος θέλει και αγωνίζεται να προκόβει στην αρετή - και στον διάβολο. Σ’ αυτόν τον πόλεµο οι δύο πλευρές έχουν τα δικά τους όπλα. Ο διάβολος ενεργοποιεί πληθώρα τεχνασµάτων: «το ψέµα, η απειλή, η υποβολή της ιδέας ότι δεν υπάρχει, η πρόσληψη αισθητού σχήµατος, η αναβολή της µετανοίας, η παρουσίαση ελκυστικής και ανάξιας λόγου κάθε αµαρτίας, πριν αυτή τελεσθεί και ύστερα η εξόγκωσή της υπέρµετρα, µε στόχο να ρίψει στην απόγνωση τον αµαρτωλό, η εντροπή του αµαρτωλού να εξοµολογηθεί τις αµαρτίες του στον Πνευµατικό κ.λπ. Με αυτές τις µεθόδους προσπαθεί ο διάβολος να µαταιώσει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, παρασύροντας στην αµαρτία τον άνθρωπο…». Από τη µεριά του, ο άνθρωπος του Θεού αντιπαλεύει τις µεθοδίες του διαβόλου, βιώνοντας την Μυστηριακή κοινωνία µε τον Θεό, αγωνιζόµενος στον δρόµο της αρετής, ζώντας το γεγονός της προσευχής, κυρίως, όµως, επιλέγοντας την οδό της µετανοίας, η οποία ελκύει επάνω του την ζωογόνο Χάρη του Θεού και αποδιώκει την θανατερή ενέργεια του διαβόλου.

Ύστερα από τα παραπάνω, καθίσταται σαφής, αδελφοί µου, η ανάγκη διαρκούς πνευµατικής εγρήγορσης όλων µας, χωρίς την παραµικρή επανάπαυση, καθότι ο διάβολος ουδέποτε παύει να εργάζεται για την πτώση της ψυχής και τον πνευµατικό µας θάνατο. Η ύπαρξή του είναι γεγονός αναµφισβήτητο, όχι, όµως, τροµακτικό για εκείνον που πιστεύει στον Θεό και µορφώνει διαρκώς µέσα του τον Ιησού Χριστό, ασφαλίζοντας την ψυχή του στη σωτήρια µάνδρα της αγίας µας Εκκλησίας. ΑΜΗΝ!