ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Γέμισε ο κόσμος μας δαίμονες!

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδερφοί, μας μεταφέρει στη χώρα των Γαδαρηνών. Εισερχόμενος ο Κύριος στην πόλη αυτή, συναντήθηκε μ’ έναν άνθρωπο πλημμυρισμένο από δαιμονικές δυνάμεις, ο οποίος, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του Χριστού τον Υιό του Θεού, ρώτησε: «τί θέλεις από μένα, Κύριε, σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Ζούσε στο περιθώριο της κοινωνίας, το σπίτι του ήταν τα μνήματα. Άλλοτε χανόταν στις ερήμους, άλλοτε εισέβαλλε στην πόλη και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων της. Η όψη του ήταν αλλοιωμένη, αγριόμορφη, καθώς ήταν  κυριευμένος από τον  διάβολο. Ο Χριστός τον  ρώτησε «ποιο είναι το  όνομα  σου;» και η  απάντηση ήταν εντυπωσιακή: «το όνομα μου είναι Λεγεώνα!». Αποκάλυπτε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν κυριευμένος από πλήθος δαιμονικών δυνάμεων. Εκεί δίπλα ήταν ένα κοπάδι από χοίρους και ο διάβολος παρακάλεσε τον Χριστό να μην τον βασανίσει, αλλά να επιτρέψει να εισέλθει στους χοίρους, όπερ και εγένετο. Ο Χριστός θεράπευσε τον άνθρωπο και οι δαίμονες βγήκαν από αυτόν, εισέβαλαν στους χοίρους και έπεσαν στον γκρεμό. Το είδαν αυτό οι περίοικοι και τρόμαξαν. Θεώρησαν ότι υπέστησαν καταστροφή, έχασαν την περιουσία τους και ζήτησαν από το Χριστό να φύγει από κοντά τους. Πολλές αφορμές σχολιασμού και προβληματισμού δίνει η σημερινή ευαγγελική διήγηση. Εμείς θα σταθούμε σε μία από αυτές, που δεν είναι άλλη από την εντυπωσιακή απάντηση που έδωσε ο δαιμονισμένος στο Χριστό, όταν τον ρώτησε το όνομα του.

«Το όνομα μου είναι Λεγεώνα», δηλ. πλήθος δαιμόνων με έχουν κυριεύσει. Αυτή η εικόνα του ανθρώπου που είναι κυριευμένος από τα πλήθη των δαιμονικών δυνάμεων είναι η εικόνα που παρουσιάζει ο κόσμος μας σήμερα, ένας κόσμος που, αν το καλοσκεφτούμε, είναι κυριευμένος από πλήθη δαιμονικών δυνάμεων και ενεργειών, οι οποίες παίρνουν ποικίλες μορφές. Για την οικονομία του χρόνου θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε τρεις απ’ αυτές τις μορφές που λαμβάνουν οι δαιμονικές δυνάμεις στην εποχή μας.

Η πρώτη είναι αυτή του θρησκευτικού φανατισμού. Δείτε τί συμβαίνει στο κόσμο μας σήμερα. Ανθρωπόμορφα τέρατα, ανθρωπόμορφοι δαίμονες, έχουν τρομοκρατήσει ολόκληρο τον κόσμο. Είναι αυτοί, που με τη δύναμη των όπλων, κυριευμένοι από τον δαιμονικό θρησκευτικό φανατισμό, δε διστάζουν να δολοφονήσουν με ειδεχθείς τρόπους, να αποκεφαλίσουν, να σταυρώσουν, να απαγχονίσουν όλους όσους που θεωρούν απίστους, εκείνους δηλ. που πρεσβεύουν διαφορετικά από τη διεστραμμένη θρησκευτική αντίληψή τους. Και έχουν πνίξει στο αίμα ολόκληρες περιοχές της γης, στις οποίες γεννήθηκε και μεγαλούργησε κυρίως η χριστιανική πίστη, όπως η Μέση Ανατολή, η Αφρική κ.άλ., όπου ή Εκκλησία του Χριστού χύνει και πάλι το αίμα της. Χιλιάδες Χριστιανοί αναδεικνύονται νέοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας, πέφτοντας θύματα της δαιμονικής αυτής διαστροφής, που ονομάζεται θρησκευτικός φανατισμός και απειλεί να αιματοκυλίσει τον κόσμο, μάλιστα στον 21ο πρώτο αι. του πολιτισμού, της τεχνολογίας και της επιστήμης!

Η δεύτερη μορφή που λαμβάνουν στην εποχή μας οι δαιμονικές δυνάμεις είναι της προσβολής του ανθρωπίνου προσώπου, καθώς καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια σήμερα το πρόσωπο, που είναι η εικόνα του ζωντανού Θεού, να αλλοιωθεί, να υποτιμηθεί, να εξευτελιστεί και τελικά, να χάσει την ωραιότητα και το κάλος, με το οποίο το προίκισε ο Θεός. Και τί λέμε προσβολή του ανθρωπίνου προσώπου; Την προσπάθεια που καταβάλλεται να αλλοιωθούν οι ανθρώπινες σχέσεις, να επιβληθεί το ανώμαλο ως ομαλό, το αφύσικό ως φυσιολογικό, να αλλοιωθεί η γνησιότητα της παραδοσιακής οικογένειας, όπως τη γνωρίσαμε, που δεν είναι ανάγκη, πλέον, να έχει ένα πατέρα και μία μητέρα, αλλά σύμφωνα με τη δαιμονική λογική της σημερινής εποχής, μπορεί να έχει δύο μητέρες ή δύο πατέρες, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για το διεστραμμένο περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσουν τα δύσμοιρα παιδιά. Αυτή είναι η προσπάθεια αλλοίωσης του ανθρωπίνου προσώπου, με τρόπο δαιμονικό, ο οποίος υπόκειται σε συμφέροντα της εποχής και αποσκοπεί στο να αλλοιώσει την εικόνα του Θεού στο ανθρώπινο πρόσωπο.

Υπάρχει και μία τρίτη μορφή, που λαμβάνουν σήμερα οι δαιμονικές δυνάμεις, που αποσκοπεί στην αποϊεροποίηση της κοινωνίας. Εκείνοι οι οποίοι επαγγέλλονται δήθεν την έννοια του προοδευτισμού, πρεσβεύουν μια κοινωνία χωρίς Χριστό, γι’ αυτό και εργάζονται συστηματικά για να θέσουν τον Χριστό στο περιθώριο. Ο διάβολος έχει κυριεύσει τα μυαλά των ηγετών της γης, αλλά δυστυχώς και εκείνων που έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους, στον δικό μας τόπο, τον Χριστιανικό και ορθόδοξο. Και ο Χριστός θεωρείται ξεπερασμένος σήμερα. Έτσι διδάσκονται τα παιδιά μας, ότι ο Χριστός είναι περιττός, η Εκκλησία είναι χθεσινή. Είμαστε άνθρωποι της προόδου, άνθρωποι του 21ου αιώνα, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με Αγίους και Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Βλέπετε, άλλα πρότυπα προβάλλονται σήμερα στα σχολεία, άλλα πρότυπα προβάλλει η τηλεόραση, δαιμονικά πρότυπα προβάλλει το διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο διάβολος να χορεύει ανάμεσα μας, η κοινωνία μας να δέχεται τη μία έκπτωση μετά την άλλη, να βυθίζεται στο τέλμα των λανθασμένων και δαιμονικών επιλογών της. Αν φτάσαμε σήμερα σ’ αυτή τη κρίση, είναι γιατί δώσαμε χώρο στο διάβολο και στείλαμε το Χριστό στο περιθώριο.

Κάποτε, ρώτησαν το Χριστό οι μαθητές του, «πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δαιμονικές δυνάμεις;» και εκείνος απάντησε: Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία. Δεν αντιμετωπίζεται ο διάβολος παρά μόνο με την πνευματική ζωή, με το μυστηριακό βίωμα. Το μήνυμα που στέλνει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου, είναι ότι, αν θέλουμε να αποτρέψουμε αυτή τη δαιμονοκρατούμενη πραγματικότητα, πρέπει να την αλλάξουμε, να την μεταποιήσουμε, να την Χριστοποιήσουυμε, για να δώσουμε ελπίδα στο παρόν και στο μέλλον των παιδιών μας, αλλά και στο δικό μας. Πρέπει να μετανοήσουμε για τις επιλογές μας, να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, ψάχνοντας να βρούμε τις πνευματικές μας απαρχές, που είναι συνδεδεμένες με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό, να ανανεώσουμε τις πνευματικές μας δυνάμεις, να ζήσουμε τον Χριστό μέσα στην Εκκλησία, να αγωνιστούμε για να βιώσουμε αυτό που ονομάζεται Μυστηριακό γεγονός, να επιδιώκουμε να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Έτσι προασπίζουμε τον εαυτό μας από το διάβολο και τα όργανά του και έτσι εμείς οι ίδιοι θα γινόμαστε η αφορμή για τη αναγέννηση της κοινωνίας και της οικουμένης όλης. Μην περιμένουμε τα πράγματα από τους άλλους∙ από μας εξαρτάται η αλλαγή, αρκεί να επιλέξουμε το Χριστό, να φέρουμε πάλι το Χριστό στο κέντρο της ζωής μας. ΑΜΗΝ!