ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Η αρρώστια της υποκρισίας

Το μεγάλο αγκάθι της υποκρισίας στηλιτεύει στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριός μας, αγαπητοί µου αδελφοί. Ο Χριστός αποκάλυψε τη θεϊκή Του δύναμη θεραπεύοντας μία γυναίκα η οποία ταλαιπωρούνταν από άσχημη αρρώστια δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Το γεγονός, όμως, αυτό τάραξε την υποκριτική συνείδηση του Αρχισυναγώγου της περιοχής, ο οποίος, µη μπορώντας να ελέγξει κατά πρόσωπο τον Ιησού, στράφηκε προς το λαό και Τον κατηγόρησε για παραβίαση του Μωσαϊκού νόµου, γιατί επέλεξε να θεραπεύσει την άρρωστη γυναίκα την ηµέρα του Σαββάτου. Ο θρησκευτικός ηγέτης που είχε αποστολή να στέκεται ανάµεσα στο Θεό και στον άνθρωπο, για να τους ενώσει και να τους συµφιλιώσει, προδίδει την αποστολή του και αντιµάχεται και τις δύο πλευρές. Η συµπεριφορά του θίγει ένα τεράστιο πνευµατικό πρόβληµα στην ζωή της Εκκλησίας, διαχρονικά, που ονοµάζεται υποκρισία.

Ο Κύριος ήταν αµείλικτος µε τους υποκριτές, γι’ αυτό επεσήµανε αµέσως την υποκρισία και τον φθόνο του Αρχισυναγώγου, συγκεκαλλυμένο με το πρόσχημα της ευσεβίας και τον ήλεγξε αυστηρά. Στηλίτευσε το γεγονός ότι ο Ιουδαίος αξιωµατούχος τοποθέτησε πάνω από τον άνθρωπο, που είναι η ζωντανή εικόνα του Θεού στον κόσµο, τον Νόµο που ο Θεός έδωσε για να διακονήσει την ανθρώπινη σωτηρία. Ο Χριστός αποκάλυψε ότι ο Αρχισυνάγωγος νόθευσε την αλήθεια περί του Θεού, ο Οποίος είναι αγάπη και ενεργεί το θαύµα της αγάπης. Εκείνος περιφρόνησε την ίδια την Γραφή, που τοποθετεί στην κορυφή των εντολών την αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, την οποία έπρεπε να διακονεί. Αντί να χαρεί µε τη δύναµη της αγάπης που έφερε τη θεραπεία, προβάλλει τον θολωµένο λογισµό του, τον δαιµονικό εγωισµό του, τη ζήλια και την φλόγα του µίσους που είχε µέσα του. Το παράδειγµα του Αρχισυναγώγου συνιστά αυτό που ονοµάζουµε «φαρισαϊσµό», «που προκαλεί, φωνασκεί, θορυβεί και φαντάζει. Οι οπαδοί του ξεχωρίζουν από µακριά. Παρουσιάζονται παντογνώστες, υψηλόφρονες, περιφρονητικοί και εχθρικοί. Πλανάται πλάνην οικτρά ο κάθε φαρισαίος που θεωρεί πως µπορεί να έχει φιλοθεΐα και µισανθρωπία µαζί». Το φαινόµενο αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγµα τυπολατρικού παραλογισµού και θρησκευτικής υποκρισίας και µας δίδει την ευκαιρία να προσδιορίσουµε τα συµπτώµατα και τη φύση της υποκρισίας, που συχνά απαντάται στην χριστιανική µας ζωή.

Σε ποιες περιπτώσεις, εμφανίζεται η υποκρισία στην χριστιανική ζωή; Όταν αποφασίζουμε να διδάξουμε στον περίγυρό μας το λόγο του Θεού, όταν υποδεικνύουμε τρόπους σωστής και χρηστής συμπεριφοράς, όταν ζητούμε από τους γύρω μας να ζουν κατά το θέλημα του Θεού και εμείς οι ίδιοι υιοθετούμε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, ο οποίος δε συμβαδίζει με τους λόγους μας. Υποκρισία επιδεικνύουμε όταν επιδιδόμαστε σε καλές πράξεις και φιλανθρωπίες για να εξασφαλίσουμε τον έπαινο και την κολακεία των ανθρώπων και όχι γιατί εκφράζουμε τα πραγματικά αισθήματα της καρδιάς μας, μιμούμενοι τη φιλανθρωπία του Θεού. Υποκρισία επιδεικνύουμε όταν ερμηνεύουμε το θέλημα του Θεού επιφανειακά, κρατώντας τον τύπο και τηρώντας το γράμμα του νόμου κι όχι βιώνοντας την ουσία της Χριστιανικής πίστης.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, αυτό που μας ωθεί στην υποκρισία είναι ο εγωισμός και αυτός μας απομακρύνει από την αληθινή ευσέβεια και τη γνήσια Χριστιανική ζωή, καταστρέφει την ενότητα της προσωπικότητάς μας, μας κάνει, άλλοι να φαινόμαστε εξωτερικά, ενώ άλλοι είμαστε πραγματικά. Διαστρέφει την ουσία της πνευματικής ζωής, γι’ αυτό και ο Κύριος την πολέμησε τόσο πολύ.

Πρέπει, να συνειδητοποιήσουμε, αδελφοί μου, ότι η υποκρισία συνιστά σοβαρότατο κίνδυνο για τη Χριστιανική μας ζωή. Ακυρώνει ό,τι καλό με κόπο κατορθώνουμε. Σκανδαλίζει τους συνανθρώπους μας και μας εκθέτει ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και έντιμοι, να είμαστε ο εαυτός μας σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, για να μη γινόμαστε αφορμή σκανδαλισμού και απωλείας ψυχών και να εξασφαλίσουμε την εύνοια και την αγάπη του Θεού. ΑΜΗΝ!