Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ



ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. δ΄, 18 - 23)
Η Πρόνοια του Θεού
Την κλήση των πρώτων Μαθητών εξιστορεί το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, αδελφοί μου. Μάς μεταφέρει στην θάλασσα της Γαλιλαίας, όπου ο Κύριος συναντά δύο αδέλφια: τον Σίμωνα Πέτρο και τον Ανδρέα. Ήταν και οι δύο ψαράδες. Τούς καλεί να Τον ακολουθήσουν και να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Κι εκείνοι, χωρίς δισταγμό και δεύτερες σκέψεις, εγκατέλειψαν τα δίχτυα και Τον ακολούθησαν. Στη συνέχεια συνάντησε άλλα δύο αδέλφια – αλιείς και τους κάλεσε κοντά Του. Τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Εκείνοι άφησαν την ψαρόβαρκα και τον πατέρα τους και έγιναν Μαθητές Του. Και ο Χριστός άρχισε να περιοδεύει όλη την Γαλιλαία κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και επιτελώντας θαυμαστά και εξαίσια στο λαό.
Η εξιστορούμενη κλήση των πρώτων Μαθητών θα μάς φαινόταν απλή, ίσως και περιττή, αν δε γνωρίζαμε τα μεγάλα αποτελέσματά της. Ο Ιησούς αρχίζει το έργο Του, την κατάκτηση του κόσμου, όλης της ανθρωπότητας, τότε και πάντοτε, την κατάκτηση της ανθρώπινης καρδιάς και διάνοιας, το ποιο δύσκολο δηλ. έργο. Και αρχίζει επιλέγοντας τα κατάλληλα όργανα. Αλλά τα όργανα απαιτείται να είναι ανάλογα του έργου, το οποίο θα κληθούν να επιτελέσουν. Το έργο είναι μέγα και δυσχερές, άρα και τα όργανα πρέπει να είναι τα καλύτερα, σε γνώσεις, δύναμη και σοφία. Μόνο που ο Ιησούς επιλέγει κάποιους ψαράδες. Αν η ανθρωπότητα γνώριζε ότι το σχέδιο του Χριστού ήταν να κατακτήσει τον κόσμο όχι με πολλούς, σοφούς και ισχυρούς, αλλά με λίγους και πτωχούς αλιείς, σίγουρα θα καταδίκαζε την εκλογή σε βέβαιη αποτυχία. Κι όμως, τα πράγματα δικαίωσαν την αγία εκλογή του Χριστού. Το έργο του Σωτήρα στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. Οι ολιγάριθμοι αλιείς γυρίζουν τον κόσμο και πείθουν τους σοφούς. Νικούν τους ισχυρούς. Καταβάλλουν τους κοσμοκράτορες. Και, ενώ τα έργα των ισχυρών διαλύονται και εξαφανίζονται, το έργο των Μαθητών μένει εις τον αιώνα, αυξανόμενο και επεκτεινόμενο.
Στην κλήση των Μαθητών καταφαίνεται η εναργής Πρόνοια του Θεού. Δικό της έργο η κλήση των Αποστόλων, δικό της και το αποτέλεσμα της κλήσης, ο εμπλουτισμός της Εκκλησίας, διά του Αποστολικού κηρύγματος. Οι Μαθητές υπάκουσαν στην κλήση του Χριστού και τα έθνη οδηγήθηκαν απ’ αυτούς στην ζωή της Εκκλησίας. Κι όλα αυτά υπήρξαν και είναι έργο της Θείας Πρόνοιας.
Η Θεία Πρόνοια είναι διαρκώς παρούσα στο έργο που ανέλαβαν, μέσα στον χρόνο οι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, τα στελέχη της Εκκλησίας. Κλήθηκαν ν’ αντιμετωπίσουν ποικίλες δυσκολίες, προερχόμενες από εξωτερικές δυνάμεις που επιβουλεύονται διαχρονικά την Εκκλησία του Χριστού και μάχονται για την κατάλυσή Της. Στάθηκαν απέναντι σε ύπουλους εσωτερικούς κραδασμούς που, με ποικίλα προσωπεία, θέλησαν, εκ των έσω, να διαβρώσουν το δόγμα, την Θεολογία, την Εκκλησιαστική ειρήνη, την ενότητα και την παράδοση της Εκκλησίας, επιτελώντας έργο σατανικό. Απέναντι σ’ όλους αυτούς τους εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους τα όργανα του Θεού στάθηκαν με σθένος και πνευματική ισχύ, που προέρχονταν όχι τόσο από τις δικές τους μικρές και πεπερασμένες δυνάμεις, όσο από την Πρόνοια του Αγίου Θεού, που βρίσκεται πάντοτε πίσω από τις αγαθές αποφάσεις, τις φιλόθεες πρωτοβουλίες, τους φιλόχριστους αγώνες των ανθρώπων της Εκκλησίας προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου.
Η ίδια αυτή Πρόνοια του Θεού είναι βέβαιον ότι θα συνοδεύσει και θα σκεπάσει την Εκκλησία και στην εποχή μας, στον καιρό της παγκοσμιοποίησης και των μεγάλων ανατροπών, όπου καλείται ν’ αντιμετωπίσει νέους πειρασμούς, νεοφανείς προκλήσεις, οξείες αμφισβητήσεις, όσο και εσωτερικές αγκυλώσεις. Και από αυτή τη διαδικασία θα προέλθει ανανεωμένη και ενδυναμωμένη, αρκεί να έχει πάντα προ οφθαλμών, όχι το τί θέλει το πνεύμα του κόσμου απ’ Αυτήν, που μπορεί να οδηγήσει στην εκκοσμίκευσή Της, αλλά το τί επιθυμεί το Πνεύμα και η Πρόνοια του Θεού για τον μετασχηματισμό και την εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. ΑΜΗΝ!

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(Ματθ. ι΄, 32 - 33, 37 - 38, ιθ΄, 27 – 30)
Η παρεξηγημένη έννοια της Αγιότητας
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αδελφοί μου, ακούσαμε τον Κύριό μας να διδάσκει τους Μαθητές Του, αναδεικνύοντας κορυφαία πνευματικά κεφάλαια. Πρόκειται για την ομολογία της Χριστιανικής ιδιότητας έναντι των ανθρώπων, την ολόθυμη αγάπη προς τον Θεό, η οποία πρέπει να υπέρκειται της αγάπης ακόμα και προς τα πρόσωπα του στενού συγγενικού περιβάλλοντος, αλλά και την αιωνιότητα που θα κληρονομήσουν όσοι εγκαταλείψουν τα πάντα στο όνομα του Θεού. Πρόκειται για πνευματικά χαρακτηριστικά που διατρέχουν τη ζωή των Αγίων της Πίστεως, προς τους οποίους είναι αφιερωμένη η σημερινή Κυριακή, ανθρώπων που διακρίθηκαν για το ομολογιακό πνεύμα και την απόλυτη αγάπη και αφοσίωση στο θέλημα του Θεού.
Η εορτή των Αγίων Πάντων που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, δίδει την αφορμή να καταθέσουμε μερικές απλές σκέψεις σχετικά με τις έννοιες Άγιος και Αγιότητα. Θα έλεγε κανείς ότι οι έννοιες αυτές, στην εποχή μας, περνούν κρίση. Χλευάζονται, αποκρούονται, παραποιούνται. Σα να μη μπορούν να χωρέσουν στη λογική του σήμερα. Το δυστύχημα είναι πως αυτό δε συμβαίνει μόνο εκεί όπου επικρατεί το πνεύμα του κόσμου. Συμβαίνει, δυστυχώς, και μεταξύ των Χριστιανών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τις έννοιες αυτές σαν κάτι ξένο προς αυτούς που δε μπορεί να τους αφορά. Τα ιδανικά που επικρατούν στη σκέψη των ανθρώπων είναι οι οικογενειακές αξίες, η ευημερία των οικονομικών δεδομένων, η κατά κόσμον μόρφωση, η κοινωνική καταξίωση. Ποιός κάνει σκοπό της ζωής του σήμερα την αγιότητα, ακόμα και Χριστιανός; Ποιός Χριστιανός γονέας έκανε προτεραιότητα της ζωή του την αγιότητα του παιδιού του και όχι την καλή ανατροφή του, την επαγγελματική του αποκατάσταση, την σταδιοδρομία του;
Η Αγιότητα μοιάζει με λησμονημένο όραμα, με υποτιμημένη αξία. Κι όμως, σκοπός της Εκκλησίας είναι αυτός: η θέωση, ο αγιασμός των ανθρώπων. Η Εκκλησία δεν υπάρχει για να υποκαθιστά τα ελλείμματα του λεγομένου κοινωνικού Κράτους, αναλαμβάνοντας μόνο το φιλανθρωπικό έργο που, ούτως ή άλλως, επιτελεί. Υπάρχει για να λειτουργεί ως εργαστήριο αγιότητας, με σκοπό να παράγει Αγίους. Διαφορετικά δεν έχει ρόλο να επιτελέσει. Είναι περιττή. Η Αγιότητα για την οποία εργάζεται η Εκκλησία δεν έχει ηθική έννοια, αλλά πνευματική. Δεν αποσκοπεί στο να κατασκευάσει καλούς καγαθούς ανθρώπους. Καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει κανείς οπουδήποτε, ακόμα κι αν δεν είναι μέλος της Εκκλησίας, ακόμα κι αν ανήκει σ’ οποιοδήποτε θρησκευτικό μόρφωμα στον κόσμο. Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να δημιουργήσει Αγίους και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Οι εντολές αυτές δεν κατέχουν θέση κώδικα καλής συμπεριφοράς, αλλά δόθηκαν για να οδηγήσουν, με την Χάρη του Θεού, στην εν Χριστώ Αγιότητα. Γι’ αυτό και ο συνειδητοποιημένος Χριστιανός δεν πρέπει να επιδιώκει να γίνει απλά ένας καλός και ηθικός άνθρωπος, αλλά Άγιος. Μόνο τότε θα είναι αληθινός άνθρωπος, γνήσιος συνάνθρωπος, πλήρης αγάπης για τον κάθε άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου θα συναντά τον ίδιο τον Χριστό.
Αυτό έκαναν οι Άγιοι που τιμούμε σήμερα. Αγωνίστηκαν για την τήρηση των εντολών του Χριστού, μέσα από τις δικές τους προϋποθέσεις και καταβολές ο καθένας. Ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς. Με προτερήματα και ελαττώματα. Με αρετές και πάθη. Με πτώσεις και ανατάσεις. Δε γεννήθηκαν Άγιοι, αλλά κατέκτησαν την αγιότητα, με τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής στο στάδιο της Πίστης, της Αγάπης και, κυρίως, της Μετάνοιας. Η Πίστη γι’ αυτούς ήταν βίωμα ζωής και όχι ιδεολογικό θεώρημα. Η Αγάπη δεν είχε σχέση με συμβατικότητες, ούτε με ελεγχόμενες κοινωνικές δράσεις, αλλά ήταν μίμηση Θεού, ζωή Θεού. Η Μετάνοια ήταν η απόδειξη της διαρκούς πάλης με τον έσω αμαρτωλό άνθρωπο. Ήταν ο καρπός της βαθιάς ενδοσκόπησης, της ειλικρινούς αυτοεξέτασης, της ανυπόκριτης αυτομεμψίας. Μέσα απ’ αυτή οδηγήθηκαν στην αυτογνωσία και, τελικά, στην Θεογνωσία και στην Αγιότητα.
Ο δρόμος των Αγίων, αγαπητοί μου, ας γίνει και ο δικός μας δρόμος. Γι’ αυτόν είμαστε πλασμένοι. Γι’ αυτό είμαστε Χριστιανοί. Για να γίνουμε Άγιοι. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, με την βοήθεια του Θεού, εγκολπούμενοι την Πίστη, την Αγάπη και την Μετάνοια των Αγίων. ΑΜΗΝ!

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(Ιωάν. ζ΄, 37 – 52, η΄, 12)
Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος
Η εορτή της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου, σηματοδοτεί την επιδημία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο, εις εκπλήρωση της υποσχέσεως του Κυρίου προς τους μαθητές Του: «και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας…»1 Το έργο του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος είναι καρπός του διαρκούς αγαπητικού ενδιαφέροντος του Θεού για την πορεία της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο. Πρόκειται για έργο που συνέχει τη ζωή των ανθρώπων που ελπίζουν και ακουμπούν, μ’ εμπιστοσύνη, στο χέρι του Θεού, που απλώνεται, με αγάπη, για ν’ απαλύνει τους πόνους, να διορθώσει τα λάθη, να παρηγορήσει, να ευλογήσει, να χειραγωγήσει, να συγκρατήσει. Πρόκειται για έργο που χαρίζει στους θεομένους το χάρισμα του ευαγγελισμού των ψυχών, που τελειοποιεί τους ταπεινούς, που καθιστά τους αγράμματους, Θεολόγους. Είναι εκείνο που συγκροτεί τον ιερό θεσμό της Εκκλησίας, που πορεύεται στη ιστορία μέσα από θλίψεις και ανάγκες και στερήσεις και δοκιμασίες, για να ζήσει ο κόσμος, για να σωθεί ο άνθρωπος.
Οι καρποί που εκπορεύονται από το Άγιο Πνεύμα και εκχέωνται στον κόσμο είναι ικανοί να προσφέρουν στη ζωή αυτό το κάτι που τής λείπει και την μετατρέπει, συχνά, σε απάνθρωπη, ανελεύθερη, άδικη, άσπλαχνη, απαιτητική, ανάλγητη, άτεγκτη και απελπιστική. Αυτούς τους καρπούς απαριθμεί ο Απόστολος Παύλος, διδάσκοντας τον κόσμο: ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια…
Το περιορισμένο του χώρου και του χρόνου θα μάς αναγκάσουν να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε τρεις απ’ αυτούς, για να δούμε τί υποδηλώνουν για τη ζωή όλων μας. Την Αγάπη, την Ειρήνη και την Πίστη.
Η Αγάπη είναι, ίσως, η πιο παρεξηγημένη έννοια στην εποχή μας, αφού δύσκολα τής δίδεται η ευκαιρία να ξεφύγει από τα δεσμά του συμφέροντος και τον πειρασμό της ανταπόδοσης. Δύσκολα μπορεί ν’ απαγκιστρωθεί από τη δουλεία της ναρκισσιστικής αυτάρκειας, αφήνοντας τον άνθρωπο ελεύθερο ν’ ανακαλύψει το Θεό στο πρόσωπο του άλλου. «Ιδίωμα, όμως της αγάπης, είναι η οικειοποίηση των παθημάτων και η συμπάθεια προς τις πτώσεις και τις δοκιμασίες των αγαπημένων αδελφών μας. Αν δε συμπονούμε με τον αδελφό μας που υποφέρει και δεν προσπαθούμε, με θυσία δική μας, να σηκώσουμε το φορτίο του, η αγάπη δεν είναι αληθινή, είναι με λόγια μόνον»
Η Ειρήνη είναι διαρκώς πληγωμένη. Οι άνθρωποι ψάχνουν να τη βρουν σε λάθος τόπο και με λάθος τρόπο. Η ειρήνη δεν είναι προϊόν διεθνών συμφωνιών, ειρηνιστικών κινημάτων ή ακόμα και «αναπόφευκτων» πολεμικών συγκρούσεων. «Η ειρήνη», κατά τον Όσιο Μάρκο τον Ασκητή, «είναι η απαλλαγή από τα πάθη, μια κατάσταση που, χωρίς την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, δεν επιτυγχάνεται. Αυτά τα πάθη μετατρέπουν τον άνθρωπο σε θηρίο και, όσο εδραιώνονται στη ζωή του, τον καθιστούν διαρκή απειλή για τους άλλους, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.
Η Πίστη, στη γλώσσα του Παύλου, ξεπερνά την έννοια της πιστότητος στο Θεό και της εμπιστοσύνης απέναντι στο θέλημά Του. Αναλαμβάνει και την έννοια της αξιοπιστίας εκείνου που δηλώνει άνθρωπος του Θεού, έναντι των άλλων κι έναντι του Θεού. Η αξιοπιστία, που μπορεί να ταυτιστεί και με την ειλικρίνεια, είναι αγαθό δύσκολα αναγνωρίσιμο στην εποχή μας, ενώ, συχνά, απουσιάζει και από τους λόγους και τα έργα ακόμα και των ανθρώπων της Εκκλησίας. Πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί σήμερα άνθρωπος ο λόγος του οποίου να είναι συμβόλαιο, να ταυτίζεται και με τις προθέσεις του αλλά και με τις πράξεις του, να μη λειτουργεί ως επικάλυμμα υφέρπουσας υποκρισίας και κακότητας; Η αξιοπιστία είναι ίδιον των ταπεινών ανθρώπων, εκείνων που όντως έγιναν φορείς του Αγίου Πνεύματος, όντας ειλικρινείς διάκονοί του και όχι αδίστακτοι υπηρέτες του άκρατου εγωισμού, της φιλαυτίας και της κενότητάς τους, στο βωμό των οποίων είναι ικανοί να θυσιάσουν σχέσεις αγάπης και αλληλεγγύης, αλλά και να προδώσουν δεσμούς πνευματικούς.
Όπως διδάσκει ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, αδελφοί μου, ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Μόνο που αυτή απαιτεί αγώνα πνευματικό για την οικειοποίηση και συγκομιδή των καρπών Του. Ας επικαλούμαστε, λοιπόν, διαρκώς τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, για να κάνουμε τον εαυτό μας Πνευματοφόρο, ικανό να στρέψει τη ρότα του κόσμου στον απλανή και σίγουρο δρόμο του Θεού. ΑΜΗΝ!


Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ
Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(Ιωάν. ιζ΄, 1 – 13)
Στον κήπο της Γεσθημανή, μάς μεταφέρει, αδελφοί μου, το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Λίγες στιγμές πριν η σπείρα των ανόμων Τον οδηγήσει στον δρόμο του Πάθους και του Μαρτυρίου, ο Κύριός μας προσεύχεται στον Θεό Πατέρα, με τρόπο εναγώνιο και δραματικό. Αποκαλύπτει ότι η αιώνια ζωή είναι η γνώση του αληθινού Θεού, η αποδοχή του Ιησού Χριστού, ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Ζητεί, όμως, από τον Πατέρα να διαφυλάξει τους Μαθητές του, οι οποίοι αναλαμβάνουν, πλέον, το βαρύ ιεραποστολικό έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου στα πέρατα της οικουμένης. Ζητεί να τους διατηρήσει ενωμένους, όπως τους κράτησε και Εκείνος στη διάρκεια της επί γης δράσης Του.
Η εναγώνια ικεσία του Χριστού για την ενότητα των Μαθητών είχε προφητικό χαρακτήρα. Ο Κύριος γνώριζε ότι ο κίνδυνος της διάσπασης των εργατών του Ευαγγελίου, στην πορεία του χρόνου, ήταν υπαρκτός. Γνώριζε ότι τα ανθρώπινα πάθη και οι πολιτικές σκοπιμότητες θα έθεταν σε κίνδυνο το οικοδόμημα της Εκκλησίας, κορυφαίο αγαθό της Οποίας είναι η ενότητα. Γι’ αυτό η μέριμνά Του για την διατήρησή της, στο μέτρο της ενότητας του Ιδίου με τον Θεό Πατέρα, είναι έντονη και διαχρονική.
Το έργο και την μέριμνα του Κυρίου για την ενότητα της Εκκλησίας ανέλαβαν, στην πορεία της ιστορίας, οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν τις Επτά Οικουμενικές Συνόδους της ενωμένης Χριστιανοσύνης, των πρώτων χιλίων χρόνων Εκκλησιαστικού βίου, καθώς και εκείνοι των κατά τόπους Ιερών Συνόδων. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι 318 Θεοκίνητοι Πατέρες που συναπάρτισαν την πρώτη, εν Νικαία, Οικουμενική Σύνοδο, την Σύναξη των οποίων εορτάζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία. Αγωνίστηκαν, με συνέπεια και φόβο Θεού, για να διαφυλάξουν το αγαθό της ενότητας, η οποία απειλήθηκε και απειλείται, από τρεις, κυρίως, παράγοντες: Ο πρώτος είναι οι αιρέσεις, οι οποίες πλήττουν την Θεολογική ομοιογένεια της Εκκλησίας. Παραλλάσσουν την Δογματική Της διδασκαλία. Αλλοιώνουν την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως περί της Αγίας Τριάδος, της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων και των επιμέρους ζητημάτων που συνιστούν την Συνοδικά κατοχυρωμένη Δογματική αλήθεια.
Ο δεύτερος παράγοντας που απειλεί την Ενότητα της Εκκλησίας είναι τα σχίσματα. Αυτά, συνήθως, είναι καρπός ανθρώπινων μικροτήτων και σκοπιμοτήτων, εφήμερων εγωισμών, που αφορούν και πλήττουν, κυρίως, την διοικητική διάρθρωση της Εκκλησίας. Το πάθος της πρωτοκαθεδρίας και της επιβολής, ακόμα και με τρόπους εκβιαστικούς, της επιθυμίας του ενός, με το πρόσχημα της δήθεν διαφύλαξης ιστορικά παραδεδομένων δικαιωμάτων, ήσσονος σημασίας, ταλαιπώρησε την Εκκλησία μέχρι και τις μέρες μας, απειλώντας την κατ’ ουσίαν ενότητά Της. Πρόκειται για συμπεριφορές που, ασφαλώς, απάδουν του ήθους και της ταπείνωσης του Ιησού και κομματιάζουν το αγαθό της Ενότητας το οποίο Εκείνος ευαγγελίστηκε.
Ο τρίτος παράγοντας, που θέτει εν αμφιβόλω την ενότητα της Εκκλησίας, είναι οι, κατά καιρούς, πολιτικές παρεμβάσεις στα εσωτερικά Της. Το φαινόμενο άρχισε να παρατηρείται κατά τους πρώτους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν η πολιτική εξουσία, παρενέβαινε απροκάλυπτα σε αμιγώς Εκκλησιαστικά ζητήματα, προκαλώντας έριδες και μάχες μεταξύ των Εκκλησιαστικών ηγετών. Το κακό, όμως, δεν περιορίστηκε μόνο σ’ εκείνη την εποχή. Φθάνει και μέχρι τις μέρες μας, όταν η πολιτική εξουσία, εκμεταλλευόμενη την Εκκλησιαστική αδυναμία και νωθρότητα, λαμβάνει αποφάσεις και νομοθετεί εις βάρος της παράδοσης και του Ορθοδόξου ήθους του λαού. Με τον τρόπο αυτό προκαλεί εσωτερικές συγκρούσεις και αντεγκλήσεις, που συνιστούν σοβαρότατο κίνδυνο για την ενότητα της Εκκλησίας.
Απέναντι σ’ αυτούς τους κινδύνους οι Άγιοι Πατέρες αντέταξαν την ανάγκη υπέρβασης των ανθρώπινων μικροτήτων και εγωισμών, που δε συνάδουν προς πρόσωπα έχοντα πνευματική εξουσία, εντεταλμένα να οδηγούν τον λαό του Θεού στον δρόμο της σωτηρίας. Συνέστησαν την ταύτιση του Σώματος του Χριστού κάτω από την σκέπη της Ορθόδοξης Δογματικής διδασκαλίας και Θεολογίας, η οποία είναι διαχρονική και επίκαιρη, ακριβώς γιατί είναι καρπός του φωτισμού και της έμπνευσης του Παναγίου Πνεύματος. Κάλεσαν, τέλος, όλους όσοι έχουν στα χέρια τους και διαχειρίζονται, ανθρωπίνως, τα Εκκλησιαστικά ζητήματα, να αγωνίζονται για την ενότητα της Εκκλησίας, έχοντας πάντοτε υπόψιν την προειδοποίηση του Πρύτανη του χορού των Αγίων Πατέρων, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Τίποτα δεν παροξύνει τον Θεό περισσότερο όσο η διαίρεση της Εκκλησίας. Ούτε υπάρχει χειρότερο από τις φιλονικίες και τις μάχες εντός της Εκκλησίας, που Την διασπούν, όπως διασπούν και τον άρραφο χιτώνα του Χριστού, τον οποίο ούτε οι ληστές δεν τόλμησαν να κομματιάσουν. Την αμαρτία της διαίρεσης ούτε το αίμα του μαρτυρίου δε μπορεί να εξαλείψει».

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

ΑΠΟ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΩΣ ΚΑΙ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

1η ΗΜΕΡΑ: Παρασκευή 24/06/2011
Αναχώρηση στις 18:00 για το λιμάνι του ΠΕΙΡΑΙΑ. Επιβίβαση στο πλοίο BLUE STAR 2 και αναχώρηση για την ΠΑΤΜΟ. Άφιξη στις 02:00 του Σαββάτου στο λιμάνι της ΠΑΤΜΟΥ την ΣΚΑΛΑ, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας.
2η ΗΜΕΡΑ: Σάββατο 25/06/2011
Αφού ξεκουραστούμε και πάρουμε το πρωινό μας, κατά τις 10:00 θα ξεκινήσουμε να γνωρίσουμε το όμορφο νησί. Επιβίβαση στο πούλμαν και πρώτος σταθμός επίσκεψης το Σπήλαιο της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ. Ο τόπος αυτός είναι το μέρος συγγραφής του Ιερού κειμένου της Αποκαλύψεως (Αποκάλυψη του Ιωάννη). Σήμερα στο εν λόγω μέρος βρίσκεται η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ, το δε Ιερό Σπήλαιο, είναι ενσωματωμένο στο χαμηλότερο ανατολικό τμήμα αυτής. Ακολουθεί επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το οποίο οικοδομήθηκε το 1088 από τον Όσιο Χριστόδουλο σαν φρούριο με ψηλά τείχη και επάλξεις που το προστατεύουν από τους πειρατές, βρίσκεται στην κορυφή του λόφου που είναι χτισμένη η πρωτεύουσα (Χώρα) και δεσπόζει ολόκληρου του νησιού. Το μοναστήρι αυτό είναι θεματοφύλακας της Βυζαντινής παράδοσης και Θησαυροφύλακας της Ορθοδοξίας, παραμένει το κέντρο του νησιού. Εννέα αιώνες ιστορίας, τέχνης και λατρείας, περιμένουν τον επισκέπτη μέσα στα ψηλά τείχη. Κατόπιν θα έχετε τη δυνατότητα να περπατήσετε στα στενά σοκάκια του χωριού όπου μπορείτε να επισκεφθείτε το γυναικείο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής όπως και την εκκλησία με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Διασώζουσας. Επιστροφή στη ΣΚΑΛΑ, στο ξενοδοχείο μας και το υπόλοιπο της ημέρας ελεύθεροι.
3η ΗΜΕΡΑ: Κυριακή 26/06/2011
Επιβίβαση στο λεωφορείο και αναχώρηση για το γυναικείο Μοναστήρι του Ευαγγελισμού το οποίο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος του νησιού στην πίσω πλευρά της Χώρας, η οποία δεν φαίνεται από τη Σκάλα. Οι σαράντα φιλόξενες μοναχές έχουν μετατρέψει της Μονή σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο ενεργές της Ελλάδας. Εκεί θα θαυμάσετε μερικά από τα πιο ωραία βυζαντινά κεντήματα και θα παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Μετά από την καθιερωμένη ξενάγηση από τις μοναχές επιβίβαση στο λεωφορείο και συνεχίζουμε για το γύρο του νησιού. Περνώντας πρώτα πάνω από το παραθαλάσσιο χωριό Γροίκος στη νότια πλευρά του νησιού και μετά κατά μήκος της ακτής και μέσα από το λιμάνι της Σκάλας, καταλήγουμε στο βορειότερο σημείο του νησιού, την παραλία της Λάμπης περνώντας από τα γραφικά χωριά του Πάνω και Κάτω Κάμπου δίνοντας την ευκαιρία στους επιβάτες να θαυμάσουν το θεαματικό σκηνικό της Πάτμου. Επιστροφή στο λιμάνι αφού έχετε πάρει το γεύμα σας. Το υπόλοιπο της μέρας ελεύθερο για τις αγορές σας με τα τοπικά εδέσματα του όμορφου νησιού. Αργά το βράδυ, επιβίβαση στο πλοίο BLUE STAR 1 και αναχωρούμε για τον ΠΕΙΡΑΙΑ. Άφιξη στο λιμάνι στις 07:00.

ΤΕΛΟΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

Τιμή συμμετοχής: 160 ευρώ

Περιλαμβάνονται:
·      Μεταφορές με το πούλμαν
·      διανυκτερεύσεις σε δίκλινα δωμάτια σε ξενοδοχείο Α΄ κατηγορίας
·      πρωινό καθημερινά
·      ακτοπλοϊκά εισιτήρια

Πληροφορίες - δηλώσεις συμμετοχής:
Στο γραφείο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης κάθε πρωί από τις 9:00 έως τις 12:00 και κάθε απόγευμα από τις 18:30 έως τις 20:00. Τηλέφωνο: 210 4178178